________________
તો મગજ ચક્કર ખાઈ ગયું. ખરેખર.......! આશ્રવમાંથી બચવા માટે કેટલું લખ્યું છે. હવે થોડો-થોડો શ્રદ્ધાનો અંકુરો જાગૃત થયો. પણ હજુ બૌદ્ધનો પૂર્ણ રાગ ગયો ન હતો. તેથી પનવણાદિ સૂત્રો મારી મતિથી થોડું ખોટું ગ્રહણ કરી ખોટી દલીલ દ્વારા અર્થને અનર્થમાં ફેરવી કોઈ જૈન સાધુને પરાસ્ત કરવાની ભાવના જાગી છે. ત્રીશ વર્ષ પછી ગુર્વાજ્ઞા લઈ એક વખત ઝાડ નીચે સ્વાધ્યાય કરવા
બેઠા.
સ્વાધ્યાય પાંચ પ્રકારે – વાચના, પૃચ્છના, પરાવર્તના, અનુપ્રેક્ષા, ધર્મકથા.. સૌથી વધારે નિર્જરા કરાવનાર અનુપ્રેક્ષા સ્વાધ્યાય છે. અનુ=પાછળ, પ્રેક્ષા જોવું અંતર ચક્ષુથી જોવું. વાચના-પૃચ્છનાથી નિર્જરા થાય પણ અનુપ્રેક્ષાથી અનંતી નિર્જરા થાય. આ ગોવિંદ સાધુ અનુપ્રેક્ષામાં ઉતરી ગયા.....!
જીવતત્ત્વ, અજીવ તત્ત્વ, કર્મ વિચારણા, નિગોદનું સ્વરૂપ, દંડક ઉપર જીવતત્ત્વ ઘટાડે વિગેરેની વિચારણા સૂત્ર-અર્થ પોરસી વીતી ગઈ છતાં ખબર ન પડે પછી જોડેના સાધુ કહે સાહેબ ટાઈમ થઈ ગયો. અનુપ્રેક્ષા દ્વારા જિનશાસનનો વેષ ઓગળી ગયો, અને એકદમ પશ્ચાતાપ અરેરે.... જિનશાસનની કેટલી વિરાધના કરી હું કેવો દુષ્ટ કેવોં નીચ....! કેવો દંભી! રડે છે. પેલા સાધુ મહારાજ - ગુરુ મહારાજને કહે છે. ગુરુમહારાજ કહે ભલે એને ભાવના ભાવવા દો. રડતાં-રડતાં વિચારે છે કે આ બધી ભૂલની ક્ષમા ગુરુ મહારાજના ચરણમાં જઈને માગું? જિનશાસનના પાયા હલાવી નાખવા કેવો મેં નિર્ણય કર્યો..? અરેરે ! દ્રવ્યથી આ સાધુપણું પાળું છું હું પંચ મહાવ્રત માટે લાયક નથી. ગુરુ મહારાજ પાસે જઈ આલોચના કરૂં અને કહ્યું કે હું પંચમહાવ્રત માટે લાયક નથી. મારા સ્પર્શથી આ ઓઘો પણ અભડાઈ ગયો છે - જાય છે. એમ વિચારી પાપના એકરાર કરવા ઉઠે ભલે ગમે તેટલા સાધુઓ બેઠા હશે, શ્રી દશવૈકાલિક વાંચના - ૪
(૨૩)
