________________
વહોરવું એ ય દોષ છે. અનામંત્રીત ગોચરી જાય. પોતે ૭ પ્રકારની પિચ્છેષણા પ્રમાણે જાય. આપણને અનામંત્રીત રીતે જવું તે પિડેષણા છે. જ્યારે આપણને એ રીતે શરમ આવે છે. એ ઉચિત નથી. કુપણને ત્યાંથી જરૂરી ચીજ માગવી પણ અપ્રીતિ થાય તો નહીં.
ઉડા-સામે લાવેલ, વરસાદમાં, ગ્લાનાદિને કારણે ઉપયોગવંત શ્રાવક સામે લાવીને વહોરવે. પણ (નિશિત-એકાંત) રામ- યોગ શાસ્ત્રમાં ૩જા પ્રકાશમાં દિવસ પહેલા ૨ ઘડી અને છેલ્લી બે ઘડા વાપરે તો ય દોષ. ગૃહસ્થને માટે આવી મર્યાદા હોય તો સાધુ માટે કેવી સ્થિરપણે મર્યાદા જોઈએ. છેક સૂર્યાસ્ત સુધી વાપરવું એ પણ રાત્રિ ભોજન નો દોષ લાગે. પૂજ્યપાદ માણિકય સાગર સૂરિશ્વરજી કહેતા હતા કે બે ઘડી પહેલાં પચ્ચખાણ કરવું એ વિશિષ્ટ મર્યાદા છે. પ-૧૦ મિનિટ પહેલાં પણ પચ્ચખાણ કરવું જોઈએ.
થાળીમાંયા પાત્રમાં સાઇડમાં રૂપિયો હોવા છતાં વચમાં જ દેખાય છે. તેમ સૂર્યાસ્ત માટે છે. સૂર્યાસ્ત થયાં પછી પણ નથી થયો એવો ભાસ થાય છે. માટે બે ઘડી પહેલાં... પચ્ચકખાણ કરવું. જોઈએ દવાવિગેરે વાપરવી તે દિવસે લીધેલા દિવસે વાપરવું એ ભાંગામાં જાય પણ સૂર્યોદય પહેલાની ગોચરી સૂર્યાસ્ત સુધી વાપરે તે રાતે લીધેલ રાતે વાપરવાના ભાંગામાં જાય છે...!
સ્નાન દેશ સ્નાન, ચંડીલ જવા પુરતું જે પાણી વાપરે તે ન ગણાય વિશિષ્ઠ અનુષ્ઠાનની છુટ. બાકી આંખની પાંપણ માટે પણ પાણી વાપરે તે દેશ સ્નાન્ ગણાય. પૂર્વે સાધુઓ માત્રુપણ છુટામાં જ જતાં કુંડીએ અપવાદે હતી. આપણો અને ગૃહસ્થનો ધર્મ જુદો છે. માટે કુંડી લીધા પછી હાથ ધોવાની જરૂર નથી. પુસ્તકાદિને અડી શકાય.
ગંધમલ્લેય કોઈ ઉંચી જાતનું અત્તર પુટાદિ.... વાંસીત...
કરે.
શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૨૭-
~
~-૧૪૦)
