________________
પ્રકારે મૂકાયેલા, બ્રાહ્ય... અત્યંતર પરિગ્રહથી મૂકાયેલા..... ત્રાયન્તે =આત્માનં પરંમુનિયં ચેતિ ત્રાતારા - સ્વપરને તારે તે તાઇણું - સ્વનું કલ્યાણ કરનાર પ્રત્યેક એમને બાવન ચીજ કલ્પ નથી.
ઋ ધાતુ જ્વા અર્થમાં છે. સર્વવિરતિનું પાલન કરનાર માટે મહર્ષિ.... પ્રાકૃતમાં મહેરિસં - મોટી વસ્તુને ગવેષણા કરનાર. મોટી વસ્તુ કઇ ? આશા....! આજ્ઞાનું ગવેષણ કરવાનો સ્વભાવ છે જેનો તે મહરિસં.
પહેલાં....પહેલાંના ગુણોની પ્રાપ્તિનું કારણ છે માટે આ બધા વિશેષણ છે.
સંયમમાં સુસ્થિત હોય તે જ ત્રાતાર હોઇ શકે છે. અન્ય આચાર્ય પશ્ચાનુપૂર્વી કહે છે. મહેસીયાં કોણ ? નિગ્રંથ હોય તે. નિગ્રંથ કોણ ? ત્રાતાર હોય તે. એમ સમજવું. હવે અકરણીય બાવન (પર) બાબતો કહે છે.
જે આચરવા લાયક નથી તે અનાચીર્ણ. ઉદેશીયં-ઉત-ઉત્કર્શે કરીને નિર્દેશ કરવો. સાધુ નિમિત્તે બનાવેલી સાધુને કલ્પીને જે બનાવે તે ઉદ્દેશીયં.
કિયગંડ = ક્રીત સાધુ માટે વેચાણથી લાવે તે.
=
નિયાગ આમંત્રણ કરીને સાધુને લાવે તે. સાધુને ભ્રમર-વત્આશા તુલ્ય કહ્યા છે. સાધુને માટે કાંઇ વિશેષ કર્યું હોય તો જ એ બોલાવવા આવે માટે સાધુએ જવું નહીં. ત્યાં આસક્તિ વિગેરે થાય માટે દોષ. પગલા કરવા એ સંવિગ્ન સાધુ માટે ઊચિત નથી. હા...! સંઘ આવે તો બરોબર છે.
તપસ્યા કર્યા પછી ગૃહસ્થને તેડાવવા એ.... જિતકલ્પની મર્યાદામાં નથી.
ચોમાસું કર્યા પછી ય માઇલની અંદરનું અઢીમાસ સુધી કામળી વિગેરે કોઇ ચીજ ખપે જ નહીં..... આ શાસ્ત્રાસા છે. કાર્તિક પૂનમે
શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૨૭
૧૩૯
