________________
પાંચમી ચૂલિકાનો સ્વાધ્યાય ચાર વેળાએ કરે. અનુપ્રેક્ષા કરે આશ્રવ ઘટે, સંવરવધે એજ એનું ફળ છે. એમાં તો આશય ફરી જાય તો મોહનીયનો ઉદય છે. ઉદ્દેશ ફરી ન જાય તે માટે અધ્યાત્મસાર, તત્વાર્થની અંતકારીકા, જ્ઞાનસાર વિગેરે દ્વારા, વૈરાગ્યને સ્થિર કરે. જેના દ્વારા આત્મા પોતાના ઉપયોગમાં જઇ શકે તે રવાધ્યાય. ઉપરોકત સ્વાધ્યાય સીધી રીતે અસર કરી શકે. શબ્દમાં જ એવી જરૂર તાકાત છે કે મોહનીયને ધક્કો લાગે જ. વૈરાગ્ય પ્રધાન, સંયમપ્રધાન ગ્રંથોનું માંથન કરે. પછી ગમે તેવા સુંદર ગોચરીના...... પદાર્થો, સુંદર વસ્ત્રો આવે તો પણ તે જરૂરી જ લે બાકીનો ત્યાગ કરે.
આ ભક્તિ સંયમની છે મારામાં યોગ્યતા છે કે નહીં? એનો વિચાર કરે. પ્રાચીનકાળમાં અનુયોગ હતો. સૂત્રને અર્થની પાછળ જોડવા તે અનુયોગ. હા.... એનો લાભ ગૃહસ્થ લઈ જાય તે વાત જુદી પણ ગૃહસ્થ માટે ઉપદેશ છે. આશ્રવ - સંવર - નચ- નિક્ષેપા દ્વારા તાત્વિક ભૂમિકા કેળવે. તો અનાદિનાં સંસ્કારોનો ક્ષય થાય. વિક્રમ સંવત ૧૯૭૧ થી ૭૭ સુધીની સાલમાં પૂ. આગમોધ્ધારક શ્રીએ સેંકડો સાધુ-સાધ્વીને આગમીનીવાચના આપેલ, આગમિક અભ્યાસમાં આવેલ મંદતાને પૂજ્યશ્રીએ જાગૃતિ લાવી હતી. એમાં કાળક્રમે મંદતા આવી અને સાધુ ઓચ્છવ - ઉજમણામાં પડી ગયા. માટે વ્યાખ્યાન આપતા થઈ ગયા. પણ એ બરોબર નથી. સામે શાસ્ત્ર રાખીને જ વ્યાખ્યાન આપવું જેથી શાસ્ત્રની બહાર ન જવાય. અને છાપાનો નવો સહારો ન લેવો પડે.
આગમના માધ્યમથી વ્યાખ્યાન-વાચના થાય તો ભગવંત પર . બહુમાન ભાવ જાગે છે. બગીચાની કયારીમાં ફુલ-ઝાડ વાવે તો શરૂઆતમાં વારે-વારે પાણી પાવું પડે છે. પછી થડ બંધાઈ જાય તો મૂળીયાં દ્વારા પાણી ગમે ત્યાંથી ખેંચી લે છે. તેમ નવદીક્ષિતને રોજ વૈરાગ્ય પોષક ગ્રંથનો સવાધ્યાય થવો જોઇએ. મૌલિક વાણીનો સ્વાધ્યાય કરવો જોઈએ. આવશ્યક, દશવૈકાલિકનો વારંવાર શ્રી દશવૈકાલિક વાચના- ૨
૧ ૨૧)
