________________
છે. તેમાં સેક વર્ગ વધારે છે, સ્વામી વર્ગ ત્યાં ઓછો છે. તેમને તી થાળી જંદગી એવા હોય છે. અમે ત્યારથી મરે ત્યાં સુધી તેને સેવક તરીકે જ દેવાનું હોય છે. અથવા તો હાથ પુથ હોય તો સેવક પણ સ્વામી બની હાડે . પછી નીચા દેવલીમાં આ શડ્યું નથી. ત્યાં દેવતામાં ઉંચા ભગ, અને ઉંચા પૂજ્ય સ્વામી છા હોય છે. મતલોમાં ઉંચા ભૌગને ભોગવનાશ છે. બાકી:વવા ઘણી જ મહેનત કરીને સામગ્રી મેળવે છે. જામજનો ટેસ્ટ મેળવવા માટે, દુખ પશ્ચિમની તેમના વનમાં પાર નથી. અને એમાં આખું જીવન પસાર કરવાનું. ટ્રમાં ભગવાની તો થોડી પળ નવસાયમાં વન પુરા કરવાનું. હવે આવા જવાની વાત તો . આપષ્ક બાજુએ સડી. પછી -
" ! - મતલોમાં શા મહારાજ, હોઠીયા, શ્રીમતી જેને પુણ્યની મીના નથી, આમતો બધી જ રીતનું પર્વ ની બૌછા જવને હૌય . જૈમ સંપત્તિ મળી પણ શરીર માંદુ છે. બન્ને વસ્તુ મળી છે તો ઘરમાં દીકરા, પત્નીનું સુખ નથી. પરંતુ શાલીભને કોઈ જાતની પુચમાં ડમી ડરી હકીએ ખરા? જુથની તૃષ્ટી થ્રોથ ન દેખાય તેવું તેમનું જીવન છે. દેવલીઝમાં પણ ઉંચા દેવલોકના દેવોને ક૨વાનું શું? આ હું વારંવાર હીપીટ ડેમ કરુ છું કે ઘાને ઘરેડમાં ઐસી ગળ્યુ છે કે નવશ વસાવ નહીં sઈ તી ક૨વું જોઈએ. ઈs sીએ એટલે જ ટાઈમ પસાર થાય.
હવે મોક્ષમાં જ્વાનુ બેલે A 1 શુદ્ધ આત્મ તત્વ પામવાનું છે. કર્મથી સુલ એવા આત્મતત્વને મેળવી લીધો પણ પછી શું કરવાનું ૧ બસ મીલમાં નવા વેલી જોવાનું ને તે પણ પાંચ, પથ્થણ વર્ષ નહી પણ આતી ઝામની વાત છે. અટકા,
દિવસ પણ વગર કાર્ને કંટાળો આવે છે. શ્રાવણ ઋતિરુપે સ્વભાવ ઘાયેલી છે.
જેમ ગવર્નમેન્ટમાં ગીભર કલાસના માણસને હીટાયર કરે છે
