________________
469 - હૃદય નયન નિહાળે જગધણી
* શ્રી વિમલ જિનેશ્વરના અવિકારી લોચનના દર્શન થતાં જ લક્ષ્મીદેવીને અંતરમાં એવી લાગણી જાગી કે, આ વિમલ પ્રભુ જ મલ રહિત વિમળ-નિર્મળ છે; કારણ કે એ વીતરાગ છે, તેથી એમના નયનો અવિકારી છે. વળી તેઓશ્રી સંકલ્પ-વિકલ્પથી મુક્ત નિર્વિકલ્પ, ઉપયોગવંત હોવાથી સ્થિરતાના સ્વામી છે. પંકજ-કમલ કરતાં તો આ વિમલપ્રભુના ચરણકમલમાં વાસ કરું, તો મને પણ નિર્મળતા-વીતરાગતા અને સ્થિરતાશાશ્વતતા એટલે કે સાદિ-અનંત ભાંગાની સિદ્ધદશા-સિદ્ધત્વની પ્રાપ્તિ થાય! તેથી જ લક્ષ્મીદેવી પંકજની સમલતા અને અસ્થિરતારૂપે પામરતાને પેખીને એટલે કે નિહાળીને, એને પરિહરીને પ્રભુના ચરણમાં વાસ કરવા સુવર્ણ-કમલરૂપે હાજર થઈ ગયા.
પાદી પદાનિ તવ યત્ર જિનેન્દ્રધન
પઘાનિ તત્ર વિબુધાઃ પરિકલ્પયંતિ. વિહાર કરતાં, તીર્થકર ભગવંતના પદકમલને, ભૂમિસ્પર્શથી મલિન થતાં રોકવા, લક્ષ્મી સુવર્ણકમલરૂપે પ્રભુના પગલે પગલે હાજર થઈ જાય
છે.
પ્રભુ કૈવલ્યલક્ષ્મીના સ્વામી છે. એ પ્રભુની અંતરલક્ષ્મી છે, જે દશ્યમાન નથી. પરંતુ આ વિમલપ્રભુ અંતરલક્ષ્મીના સ્વામી છે, એવું સૂચવવા, અષ્ટપ્રાતિહાર્યોના ઐશ્વર્યરૂપે પણ, લક્ષ્મી હાજર રહીને, વિમલપ્રભુના સ્વરૂપઐશ્વર્યના, જગતને દર્શન કરાવે છે.
લક્ષ્મીદેવી, પ્રભુના ચરણકમલમાં જ રહેવા યોગ્ય છે-પ્રભુ આજ્ઞાનું પાલન જ કરવા યોગ્ય છે; એવી પ્રેરણા કરે છે તે આ રીતે કે....
હે ભવ્યાત્મન્ ! લક્ષ્મીદેવીની પ્રેરણા ઝીલીને, સ્વયંના વર્તમાન પર્યાયની મલિનતા અને અસ્થિરતાને પેખી-પારખી લઈને, જ્યાં વિમલ
જે ચીજ આપણી છે, તે આપણી તરીકે ઓળખાયા પછી પારકી યીજને છોડવાનું કે તેનાથી છૂટવાનું દુખ નહિ થાય.
