________________
465
હૃદય નયન નિહાળે જગધણી
* મૂરખ, ગમાર, અભણ, ભરવાડ, મળી ગયેલાં રત્નની કિંમત કરતો નથી અને કાચનો ટૂકડો સમજી ફેંકી દે છે અથવા તો બકરાના ગળે બાંધવાની મૂર્ખામી કરે છે. જ્યારે ઝવેરી જે રત્નપારખું છે, તે મળેલા રત્નને, રત્ન તરીકે મૂલવીને, એને હૈયાનો હાર બનાવીને, હૈયાસરસો હૈયે ચાંપીને રાખે છે. એ જ પ્રમાણે અરિહંત તીર્થકર જિનેશ્વર ભગવંતની અને એ ભગવંતે કરેલા ઉપકારની કિંમત, જે બીજ ભગવાન બન્યો છે, એ સમ્યગ્દષ્ટિ આત્મા જ કરી શકવા સમર્થ છે. આત્મા અજ્ઞાનીને એ ભગવાનની સાચી કદર નથી.
દર્શન દેવ દેવસ્ય, દર્શન પાપ નાશનં . દર્શન સ્વર્ગ સોપાન, દર્શને મોક્ષ સાધનં. દર્શના દુરિતવંસી, વન્દના વાંછિતપ્રદ; પૂજના પૂરક મીણાં, જિનઃ સાક્ષાત્ સુરકુમાર પ્રભુ-દરિસણ સુખ-સંપદા, પ્રભુ-દરિસણ નવનિધ;
પ્રભુ-દરિસણથી પામીએ, સકળ પદારથ સિદ્ધ.
સૂર્ય ઉગ્યા પછી, કે લાઈટ થયા પછી, અંધકારની શી મજાલા છે કે ટકી શકે ! આત્મા અને એનું આત્મસ્વરૂપ-પરમાત્મસ્વરૂપ સમજાયા પછી અનાત્મભાવનું અંધારું કેમ કરીને ટકી શકે ?!
ચરણકમળ કમળા વસે રે, નિર્મળ થિર પર દેખ; સમળ અથિર પદ પરિહરે રે, પંકજ પામર પેખ. વિમલ૦૨
પાઠાંતરે ‘વસેની જગાએ ‘વશે’ અને ‘વશે, “નિર્મળ'ની જગાએ નિરમલ”, “સમળ'ની જગાએ “સમલ”, “પરિહરે રેની જગાએ “પરિહરો રે”, “પેખની જગાએ ‘પેષ' એવો પાઠફેર છે.
જે ટકે તે સ્વરૂપ અને બદલાય તે વિરૂપ-સંયોગ.
