________________
શ્રી શ્રેયાંસનાથજી
412
પૂર્વવિચારણા કર્યા બાદ, હવે એ ગાથાનું અર્થઘટન વિચારશું.
- જે અગિયારમા શ્રી શ્રેયાંસ જિનનું નામ લઈએ છીએ અને એમના નામનો જાપ જપીએ છીએ; જેમની સ્થાપના કરી પરોક્ષ આલંબન-નિશ્રા લઈ ઉપાસના કરીએ છીએ; જેમના જીવન કવનના ગુણગાન ગાઈએ છીએ તે, એમના જેવા ભાવ છે, એમનું જેવું સ્વરૂપ છે; તેને પામવા માટે છે. અધ્યાત્મના લક્ષ્ય વિનાની ક્રિયાઓ, એ શરીર ઉપરના મેલ જેવી છે.
અધ્યાતમ વિણ જે ક્રિયા, તે તનમલ તોલે મમકારાદિક યોગથી, એમ જ્ઞાની બોલે.
* - ગા.૩૩. સવાસો ગાથા સ્તવન ઉપા. યશોવિજયજી જિન સ્વરૂપ પરિણાર્થે નિજ રૂપ સમર્પણ છે.
આધ્યાત્મિક ભાવ વિનાનું ઠાલું શાબ્દિક અધ્યાત્મ નામોચ્ચારણ, આધ્યાત્મિકદશા વિનાની માત્ર કહેવાતી આધ્યાત્મ પદસ્થતા કે આધ્યાત્મિક તરીકેની પ્રતિષ્ઠિતતા, આધ્યાત્મિક કરણી વિનાનું જીવાતું જીવન, એ કાંઈ સાર્થક અધ્યાત્મ નથી; માટે તે હેય છે-ત્યાજ્ય છે-છોડવા યોગ્ય છે.
યોગીરાજ કવિવર્ય સ્વયં ચૌદમા અનંતનાથ જિન સ્તવનમાં ફરમાવે છે કે.. “શુદ્ધ શ્રદ્ધાન વિણ સર્વ કિરિયા કરે, છાર પર લીંપણું તે જાણો...”
ભાવ અધ્યાતમાં તો તે છે, જે નિજગુણ સાધે, જે સાધનથી સાધના કરીને સાધ્યથી અભેદ ન થવાય, તે સાધનને સાધન કેમ કહેવાય?
જે નામ, જાપ જપનારને અનામી બનાવે; જે સ્થાપનારૂપ, ઉપાસકને સ્વ આત્મામાં આત્મસ્થ કરી અરૂપી-અયોગી-અદેહી-અમૂર્ત બનાવે; જે દ્રવ્ય, ઉપાસકને દ્રવ્યત્વમાં લઈ જઈને સ્વ-રૂપ સ્વ-ભાવથી
કાંઈ ન કરવું તે પરમધર્મ.