________________
શ્રી શાંતિનાથજી
કરવાના ભાવ શિષ્યની-સાધકની પાત્રતાનું સૂચક છે. ગુરુબહુમાનનું સૂચક છે. એકલવ્યે ગુરુ દક્ષિણામાં ગુરુદ્રોણાચાર્યને અંગુઠો કાપીને આપી દીધો હતો, તે ખાસ ખ્યાલમાં રહેવું જોઇએ. સદ્ગુરુની કૃપાથી સાધક જ્યારે શુદ્ધાત્માને અનુભવે છે ત્યારે તેના મુખમાંથી ગુરુપ્રત્યેના અહોભાવ સૂચક શબ્દો સરી પડે છે.
અહો ! અહો ! શ્રી સદ્ગુરુ, કરુણા સિંધુ અપાર; આ પામર પર પ્રભુ કર્યો, અહો ! અહો ! ઉપકાર.
શું પ્રભુ ચરણ કને ધરું, આત્માથી સૌ હીન તે તો પ્રભુએ આપિયો, વર્તુ ચરણાધીન..
આ દેહાદિ આજથી, વર્તો પ્રભુ આધીન દાસ, દાસ હું દાસ છું, આપ પ્રભુનો દીન...
596
(જોગ સામર્થ્ય ચિત્ત ભાવથી-ધરે મુગતિ નિદાન રે) ગમે તેવો મહાન સાધક હોય તો પણ તેને સાધુસંતોની ઓથ તો જોઈએ જ; ઓથ વગરનો અનાથ કહેવાય. ધણી વગરના ઢોર હરાયા બની જાય. બૌદ્ધમત ભણવા ગયેલા પોતાના શિષ્ય હંસ અને પરમહંસના બૌદ્ધો દ્વારા રચાયેલા કાવતરાથી મૃત્યુ સમાચાર જાણીને જૈન શાસનના તે કાળના સમર્થ આચાર્ય પૂ.પાદ હરિભદ્રસૂરિજી મહારાજા પણ ક્રોધાવિષ્ટ થઇ ગયા હતા અને બૌદ્ધોને ઉકળતા તેલના કડાયામાં તળી નાંખવા તૈયાર થયા હતા; ત્યારે તેમને બચાવનાર તેમના ગુરુ જ હતા. અગ્નિશર્મા અને ગુણસેનના નવનવ ભવોને જણાવનારી ગાથા મોકલીને તેમને પ્રતિબોધ કર્યા હતા. જેના પ્રભાવે ક્રોધના લાવારસમાંથી બહાર નીકળી પશ્ચાતાપના પવિત્ર જલથી પોતાના આત્માને શુદ્ધ કર્યો હતો.
પુણ્યથી પુણ્ય કરી, પુણ્ય છોડી શૂન્ય થવાનું છે.
