________________
શ્રી વિમલનાથજી
484
અભિય ભરી મૂરતિ રચી રે, ઉપમા ન ઘટે કોય; શાંત સુધારસ ઝીલતી રે, નિરખત તૃપતિ ન હોય. વિમલ૦૬
પાઠાંતરે ‘શાંત સુધારસના સ્થાને ‘દષ્ટિ સુધારસ, ‘નિરખત'ના સ્થાને “નિરષિત” અને “નિરખી’ એવો પાઠફરક છે.
શબ્દાર્થ : (અમિય ભરી=અમૃત ભરેલી, સુધારસ=અમૃતરસ, નિરખત દેખતાં-જોતાં, તૃપતિ-તૃપ્તિ-ધરવ-હાશ-સંતોષ.)
- હે વિમલ જિન ! આપની મૂર્તિ–પ્રતિમા તો જાણે, અમૃતમાંથી રચવામાં-કંડારવામાં આવી હોય તેવી, અમૃતપિંડ-સુખકંદ-આનંદઘન સ્વરૂપ દીસે છે. એ એવી તો અલૌકિક છે કે એની સાથે સરખામણી કરી શકાય, એવું આ વિશ્વમાં, કોઈ દેખાતું નથી. તેથી તે અસમાન – અનુપમ છે. એને કોઈનીય ઉપમા આપવી ઘટે તેમ નથી.
વળી એ પ્રતિમાની દૃષ્ટિમાંથી જાણે અમૃતરસ ઝરતો હોય તેવી અમીભરી દૃષ્ટિથી યુક્ત છે. એને જોતા જ રહીએ – જોતા જ રહીએ બસ જોતા જ રહીએ અને છતાં ધરવ-તોષ ન થાય એવી આપની જિનમુદ્રા છે.
લક્ષ્યાર્થ-વિવેચનઃ ભાવ નિક્ષેપે સાક્ષાત્ જિનેશ્વર મળવા, તે તો ભાગ્યશાળીને ભાગ્યની પરાકાષ્ટા જ છે. પરંતુ એ ભાવનિક્ષેપે રહેલા ભગવાનની ગેરહાજરીમાં, સ્થાપના-નિક્ષેપે પ્રભુની જે સ્થાપના કરવામાં આવી છે, તે પણ નીખી નિરાળી અદ્ભુત છે. એ સ્થાપના પ્રભુમાં રહેલ, વીતરાગતા અને સર્વજ્ઞતાના દર્શન કરાવનારી છે. કેમ ન હોય ?! જે સ્વયં અમર-અમૃત બન્યા છે અને અન્યને પણ અમર-અમૃત બનવામાં આલંબનરૂપ છે, તે અજરામર, અવિનાશી બનાવનારની પ્રતિમામાંથી પણ અમૃત જ ઝરતું હોય, તેમાં આશ્ચર્ય શું છે ?!!
નયનમાંથી સરતા આંસુ દુઃખ ઘુએ છે. હૃદયમાંથી સરતા આંસુ પાપ ઘુએ છે.
