________________
૩૨૦
સંઘ સ્વરૂપ દર્શન ભાગ-૧
- 320 રામદાસ” નામનો એક ભોળો માણસ હતો. એને એક વાડી હતી. તેણે વાડીનો માલ વેચવા માટે એક દુકાન ખોલી હતી. એની દુકાન ઉપર એક પોલીસ આવ્યો અને તેણે કોઈ એક ચીજ માંગી અને રામદાસે ન આપી, એથી પોલીસે ગાળ આપી, સામેથી રામદાસે બે ગાળ આપી, એટલે પોલીસે ધોલ મારી, એ કારણે રામદાસે ગુસ્સે થઈને પોલીસને બે ધોલ મારી એટલે પોલીસે સીટી મારી અને એ સીટીને સાંભળવાથી પાંચ-પચીસ પોલીસો આવી પહોંચ્યા. અને રામદાસને ખૂબ પીટીને જતો કર્યો.
આવો બનાવ બનવાથી રામદાસને ગુસ્સો આવ્યો અને એ ગુસ્સાના યોગે તેણે પોતાની આખીયે વાડીને સળગાવી મૂકી અને તે પછી આજીવિકાના સાધનના અભાવે તે ઉદાસીન ચહેરે બેઠો હતો, ત્યાં પેલો તેનો મિત્ર ઉલ્લુદાસ આવી પહોંચ્યો અને તેણે પૂછ્યું કે -
ઉલ્લુદાસ ? કેમ રામદાસ ! શું ચાલે છે? રામદાસ : મેં એક વાડી કરી હતી..
ઉલ્લુદાસ : કરવી જ જોઈએ. તારા જેવો હોશિયાર માણસ વાડી ન કરે, એ કેમ ચાલે !
રામદાસ : એમાં ખૂબ માલ થયો. ઉલ્લુદાસ : થાય જ. મહેનત કરીએ ને માલ ન થાય એ બને ? રામદાસ પછી ખાતાં વધે તેને વેચવા માટે મેં એક દુકાન ખોલી.
ઉલ્લુદાસ : ખોલવી જ જોઈએ અને માલ વેચવો જ જોઈએ. વેચ્યા વિના શ્રીમંત કેમ થવાય ?
રામદાસ : ત્યાં એક સિપાઈ આવ્યો. ઉલ્લુદાસ : એ તો આવે જ. રામદાસ : એણે એક ચીજ મફત માંગી. ઉલ્લુદાસ : માગે ! સિપાઈ તો માગે જ. રામદાસ : મેં ન આપી. ઉલ્લુદાસ : શાની આપે ! એમ તે કાંઈ ચીજ મફતમાં આપી દેવાય? શું એ એના બાપનો માલ છે ?
રામદાસ પછી એણે મને ગાળ દીધી ! ઉલ્લુદાસ : એ તો છે જ ! સિપાઈ હોય અને ગાળ ન દે ?