________________
गामं पविसे नगरं वा, घासमेसे कडे परवाए। सुविसुद्धमेसिया भगवं, आयतजोगयाए सेवित्था ॥९॥ अदु वायसा दिगिछत्ता, जे अन्ने रसेसिणो सत्ता । घासेणाए चिटुंति, सययं निवइए य पेहाए ॥१०॥ अदुवा माहणं च समणं, वा गामपिण्डोलगं च अतिहिं वा। सेवागमूसियारि वा, कुकुरं वावि विट्ठियं पुरओ ॥ ११ ॥ ... वित्तिच्छेयं वजन्तो, तेसिमप्पत्तियं परिहरन्तो। मन्दं परक्कमे भगवं, अहिंसमाणो घासमेसित्था ॥ १२ ॥ अवि सूइयं वा सुक्कं वा, सीयं पिंडं पुण्णकुम्मासं। . अदु बुक्कसं पुलागं वा, लद्धे पिंडे अलध्दे दविए ॥ १३ ॥ अवि झाइ से महावीरे, आसणत्थे अकुक्कुए झाणं । उड्ढे अहे तिरियं च, पेहमाणे समाहिमपडिन्ने ॥ १४ ॥ अकसाइ विगयगेही य सहरूवेसु अमुच्छिए झाइ । छउमत्थोऽवि परक्कममाणो, न पमायं सइंपिं कुवित्था ॥ १५ ॥ सयमेव अभिसमागम्म, आयतजोगमायसोहीए। अभिनिबुडे अमाइल्ले, आवकहं भगवं समियासी ॥ १६॥
एस विही अणुक्कतो, माहणेण मइमया । . बहुसो अपडिन्नेण, भगवया एवं रीयन्ति ॥ १७ ॥ त्ति बेमि। .
ग्रामं प्रविश्य नगरं वा ग्रासमेषयेत् कृतं - निष्पन्नं परार्थाय । सुविशुद्धमेषित्वा भगवान् आयतयोगतया - संयतयोगतया सेवितवान् ॥ ९ ॥
अथ श्लोकत्रयेण एषणाविधिमाह - अथ वायसा बुभुक्षार्ता येऽन्ये रसैषिणः पानार्थिनः पारापतादयः सत्त्वाः प्राणिनः । ग्रासैषणतया तिष्ठन्ति तान् सततं निपतितान् च प्रेक्ष्य ॥१०॥
(३४४ )OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOD1000 | श्री आचारांग सूत्र