________________
ભાવાર્થ :- જો કોઈ ગૃહસ્થ પ્રાણિયોની હિંસા આરંભાદિ કરીને સાધુના નિમિત્ત અશનાદિ તૈયાર કરે અને મકાનાદિનો સંસ્કાર સમારકામ કરાવે અથવા મકાનાદિ બનાવડાવે અને પછી તે આહારને ગ્રહણ કરવા માટે તથા તે મકાનમાં સ્થિરતા કરવા માટે સાધુને પ્રાર્થના કરે તો સાધુ સ્વયંની બુદ્ધિથી અથવા તીર્થંકર પ્રભુએ કહેલ ઉપાયથી અથવા તેના પરિજનાદિ પરિવારના કહેવાથી આ જાણી લે કે, આ ગૃહસ્થ આ અશનાદિ મારા માટે તૈયાર કરેલ છે, મારા માટે મકાન બનાવડાવેલ છે. અથવા મકાનને સંસ્કારિત કરેલ છે. તો સાધુ તે ગૃહસ્થને કહે કે આ પ્રમાણે અમારા નિમિત્તથી તૈયાર કરેલા અશન-મકાનાદિને વાપરવા અમારા સાધુઓના આચારની वि३८ छ त्यतुं नथी. ॥ २० ॥
भावार्थः- यदि कोई गृहस्थ प्राणियों का आरम्भादि करके साधु के निमित्त अशनादि तैयार करे और मकानादि का संस्कार करावे या मकानादि बनवावे और फिर उस आहार को ग्रहण करने के लिए तथा उस मकान में ठहरने के लिए साधु से प्रार्थना करे तो साधु अपनी बुद्धि से अथवा तीर्थंकरोक्त उपाय से या उसके परिजनादि के कथन से यह जान जाय कि - इस गृहस्थने यह अशनादि मेरे लिए तैयार किये हैं और मेरे लिए मकान बनवाया है या मकान का संस्कारादि कराया है तो साधु उस गृहस्थ से कहे कि - इस तरह हमारे निमित्त से तैयार किये हुए अशनादि और मकानादि को भोगना हम साधुओं के कल्प से विरुद्ध है ॥ २०३ ॥
किच -
भिक्खं च खलु पुट्ठा वा अपुट्ठा वा जे इमे आहच गंथां वा फुसंति, से हंता हणह खणह छिंदह दहह पयह आलुपह विलुपह सहसाकारेह विप्परामुसह, ते फासे धीरो पुट्ठो अहियासए अदुवा आयारगोयरमाइक्खे, तक्किया णमणेलिसं अदुवा वइगुत्तीए
गोयरस्स अणुपुव्वेण संमं पडिलेहाए आयतगुत्ते बुद्धेहि . एवं पवेइयं ॥२०४॥
भिडुं च खलु पृष्ट्वा वा अपृष्ट्वा वा ये इमे गृहपत्यादय आहारादिकं आहृत्य ढौकित्वा महतो ग्रन्थाद् द्रव्यव्ययात्, यदिवा आहृत्यग्रन्थाः व्ययीकृतद्रव्याः, तदपरिभोगे स्पृशन्ति-उपतापयन्ति । स ईश्वरादिः स्वतो हन्ता, हत एनमिति परानोदयति क्षणुत छिन्त दहत पचत आलुम्पत विलुम्पत सहसात् कारयत - आशु पञ्चत्वं नयत विपरामृशत-बाधयत । तानेवम्भूतान् स्पर्शान् धीरः स्पृष्टः सन्नधिसहेत । अथवा सति सामर्थे आचारगोचरमाचक्षीत यदि वा तर्कयित्वा कोऽयं कञ्च नतो
|श्री आचारांग सूत्र 0000000000000000000000000000(२५५