________________
૬૦.
સૂત્રસંવેદના-પ
જીવન અને જીવનના એક-એક પ્રસંગો લોકપ્રશંસાના પરમ હેતુ બનતા.
આવું વિશિષ્ટ યશનામકર્મ તેમની પૂર્વભવોની સાધનાનું ફળ હતું. પૂર્વના ભવોમાં અંતરંગ સાધના સ્વરૂપે તેમણે પરોપકાર, અહિંસા આદિ ગુણો સહજ સિદ્ધ કર્યા હતા. મેઘરથ રાજાના ભવમાં તો એક માત્ર પારેવડાને (કબૂતરને) બચાવવા પોતાના પ્રાણને પણ તેમણે હોડમાં મૂક્યા હતા. આવા ગુણોને કારણે જ શાંતિનાથ ભગવાનનો યશ આજે પણ અખંડિત રીતે પ્રવર્તી રહ્યો છે. આથી જ ભગવાનને યશસ્વિ' વિશેષણ દ્વારા નમસ્કાર કર્યો છે. આ
૬. સ્વામિને મિનામ્ - (મન અને ઇન્દ્રિયોનું) દમન કરનારા સાધકોના સ્વામી (એવા શાંતિનાથ ભગવાનને મારો નમસ્કાર થાઓ.)
મન અને ઇન્દ્રિયોનું જેઓ દમન કરે છે તેને દમી કે મુનિ કહેવાય છે. આવા મુનિ ભગવંતો પણ શાંતિનાથ પ્રભુને સ્વામી તરીકે સ્વીકારે છે. સ્વામી તરીકે સ્વીકારવા એટલે તેમની આજ્ઞાનુસાર જીવવાનો સંકલ્પ કરવો. આથી જ મુનિ ભગવંતો પ્રતિપળ તેમની આજ્ઞાનો વિચાર કરી, તે આજ્ઞાને સમજી પોતાનું સમગ્ર જીવન તેમના વચનના અનુસારે જીવે છે. તેઓ જાણે છે કે, “આ સ્વામીની આજ્ઞાનુસાર જીવવાથી જ વર્તમાન પણ સુખમય બનશે અને ભાવિમાં પણ મોક્ષના મહાસુખને માણી પણ શકીશું. તેમની આજ્ઞાથી ક્યાંય પણ આઘાં પાછા થઈશું તો સુખ તો ક્યારેય નહિ મળે પણ દુર્ગતિની ગર્તામાં પડવું પડશે', તેથી જ તેઓ તપ, જપ ઇન્દ્રિયદમન જેવા સંયમના યોગો સ્વેચ્છાએ સ્વીકાર્યા હોવા છતાં તેનું પાલન સ્વેચ્છાએ નથી કરતાં, પરંતુ પ્રભુની આજ્ઞાને આગળ રાખીને જ કરે છે. તેઓ સમજે છે કે હું પ્રભુ આજ્ઞા મુજબ ઇન્દ્રિયોનું દમન કરીશ તો જ તે દમન સાનુબંધ બનશે અને પરંપરાએ મને સર્વથા ઇન્દ્રિયોની ગુલામીમાંથી મુક્ત કરી સ્વાધીન સુખનો સ્વામી બનાવશે' આમ, મુનિઓ પણ શાંતિનાથ ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે. તેથી શાંતિનાથ ભગવાનને મુનિ ભગવંતોના સ્વામી કહી, નમસ્કાર કરવામાં આવ્યો છે.
આ રીતે આ ગાથામાં છે વિશેષણો દ્વારા શાંતિનાથ ભગવાનની સ્તુતિ કરવામાં આવી છે. આ ગાથા બોલતાં સાધક વિચારે છે કે,
"હે પ્રભુ ! જ્યાં મારી નાભિમાંથી 38નો નાદ નીકળે છે ત્યાં કરોડો દેવતાઓ દ્વારા ભક્તિસ્વરૂપે નિર્મિત અષ્ટ મહાપ્રાતિહાર્યથી શોભતી આપની તેજસ્વી આકૃતિ મારી નજર સમક્ષ ઉપસ્થિત થાય