________________
સકલતીર્થ વંદના
૨૧૯
આ ગાથાઓ બોલતાં ઊદ્ગલોકના શાશ્વત ચૈત્યો અને તેમાં રહેલી પ્રશમરસ નિમગ્ન અલૌકિક પ્રભુ પ્રતિમાઓ અને તેની સહૃદય ભક્તિ કરતા દેવોને માનસપટ ઉપર ઉપસ્થિત કરી તેમને વંદન કરતાં સાધક વિચારે કે,
“ઘન્ય છે દેવોને અને દેવેન્દ્રોને કે જેઓ પાસે ભોગ ભોગવવાની ઉત્કૃષ્ટ સામગ્રી હોવા છતાં તેઓ જીવનની સફળતા તેમાં જે માનતા આપ કૃપાળુની ભક્તિ કરવામાં પોતાના જીવનની સફળતા માને છે. ધન્ય છે તેમના મનની નિર્મળતાને કે કોઈ મહેનત વિના મળેલા અમૂલ્ય સુખોને તે પુણ્યની પરાધીનતાવાળા અને મર્યાદિત સમય રહેનારા માને છે અને ઉપશમભાવના આયના સુખને સ્વાધીન અને સદાકાળ રહેનાર માની સદા તેને જ ઝંખે છે. ધન્ય છે તેમની દિવ્યદૃષ્ટિને કે જેના દ્વારા તેઓ આપના યોગસામ્રાજ્યને યથાર્થ નિહાળી શકે છે અને તેના કારણે જ સાક્ષાત્ વિચરતાં આપશ્રીના પાવનકારી કલ્યાણકોની ઉજવણી કરી અને સમવસરણની તથા અષ્ટ મહાપ્રાતિહાર્યની રચના કરી આપની અનન્ય ભક્તિ કરે છે. આમ કરી પોતે તો આપની સાથે નાતો જોડે છે સાથે સાથે અનેક ભવ્ય જીવોને પણ આપનો પરિચય કરાવે છે.
હે વિશ્વવંદ્ય વિભુ ! વિબુઘો જેવી ભક્તિ કરવાની મારી બુદ્ધિ પણ નથી અને સામર્થ્ય પણ નથી કે, નથી તેઓ જ્યાં ભક્તિ કરતા પાગલ બની જાય છે એ શાશ્વત ચૈત્યોને ભેટવાનું સૌભાગ્ય; છતાં પ્રભુ આજની પ્રભાતે અહીં બેઠા બેઠા શાન્તિસુધારસ ઝીલતી આપની ,૨૨,૯૪,૪૪,૭૬૦ પ્રતિમાઓને નજર સમક્ષ લાવી વંદન કરીને પ્રાર્થના કરું છું કે, મને યા તેમના જેવી ભક્તિની વિશિષ્ટ શક્તિ આપજો.”
