________________
૧૩૬
સૂત્રસંવેદના-૫
જ્ઞાન-ધ્યાન-તપ આદરી અને અંતસમયે એક માસનું અનશન સ્વીકારી, તેઓશ્રી અત્યારે અનુત્તર વિમાનમાં દેવ થયા છે. ત્યાંથી અવીને તેઓ મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાંથી સિદ્ધગતિને પ્રાપ્ત કરશે.
આજની રૂડી પ્રભાતે અભયકુમારનું સ્મરણ કરી, ભાવપૂર્ણ હૃદયે તેમને વંદન કરી આપણાને તેમના જેવી નિર્મળ બુદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય
તેવી પ્રાર્થના કરીએ.” ૪. આ ઢંઢમારો - અને શ્રી ઢંઢણકુમાર કર્મનાશના અડગ નિશ્ચય સાથે અદીન અને ખંતીલી મનોવૃત્તિ ધરાવનારા ઢંઢણમુનિ, કૃષ્ણ વાસુદેવ અને ઢંઢણારાણીના પુત્ર હતા. તેમનાથ પ્રભુ પાસે દીક્ષા લીધી હતી. દીક્ષા લઈ જ્યાં તેઓ ભિક્ષા લેવા નીકળ્યા ત્યાં જ પૂર્વભવમાં લોભને વશ થઈ માણસો તથા પશુઓને, ભોજન તથા ચારાપાણીમાં અંતરાય પાડી જે કર્મ બાંધ્યું હતું તે ઉદયમાં આવ્યું. તેથી કૃષ્ણમહારાજાના પુત્રને તેમની જ નગરીમાં નિર્દોષ ભિક્ષા પ્રાપ્ત ન થઈ.
પ્રભુમુખે પોતાના દુષ્કૃત્યથી બંધાયેલાં કર્મોની જાણ થઈ, ત્યારે ખિન્ન થયા વગર, કર્મને તોડવાના નિર્ધારથી તેમણે અભિગ્રહ કર્યો કે, “મારી પોતાની લબ્ધિથી આહાર મળશે તો જ આહાર લઈશ”
મુનિનો અભિગમ જબરો હતો, તો કર્મનું જોર પણ જબરું હતું. છ મહિના સુધી મુનિ તે જ નગરીમાં ભિક્ષા લેવા જાય, પરંતુ ભિક્ષા ન મળે અને મુનિ કોઈ ખેદ કે કંટાળા વગર પરત આવે. પ્રભુ પાસે ઉપવાસનું પચ્ચક્માણ કરે અને પ્રસન્નતાથી જ્ઞાન-ધ્યાનમાં લાગ્યા રહે.
છ મહિના પછી પણ દૈનિક ક્રમ મુજબ મુનિ ગોચરી માટે ફરતા હતા, ત્યાં પિતા કૃષ્ણમહારાજે તેમને જોયા. ભાવવિભોર થઈ તેમણે હાથી ઉપરથી ઊતરી પુત્રમુનિને વંદન કર્યું. આ જોઈ એક શ્રેષ્ઠીએ મુનિને મોદક વહોરાવ્યા.
મુનિ મોદક વહોરી પ્રભુને બતાવે છે અને બાળભાવે પૂછે છે કે, “શું મારું કર્મ ક્ષય પામ્યું ?' પ્રભુ ના પાડે છે અને જણાવે છે કે, “તમને તો કૃષ્ણની લબ્ધિથી ભિક્ષા મળી છે.”
છ મહિનાના ઉપવાસ હોવા છતાં સમતાના ભંડાર એવા ઢંઢણ મુનિ આ સાંભળી