________________
૧૨૮
સૂત્રસંવેદના-૫
પ્રભુની બાહ્ય તેજસ્વિતા તો રોમાંચિત કરી મૂકે તેવી છે જ, પણ તેની કલ્પના કરતાં આપણે પ્રભુના અંતરનું તેજ કેવું હશે કે જે આવા ઘોર ઉપસર્ગો વચ્ચે પણ પ્રભુને ક્યાંય ચલાયમાન નથી થવા દેતું તેને યાદ કરવાનું છે. પ્રભુને યાદ કરી આપણે પણ આવી સ્થિરતા, ધીરતા, અડગતા અને તેજસ્વિતા પ્રાપ્ત કરવા પ્રયત્ન કરવાનો છે. સોનિ પશુપજી વંછિ૩ - તે પાર્શ્વજિન (અમારા) વાંછિતને આપો.
આ અંતિમ પાદ દ્વારા સાધક, આવા અનુપમ સ્વરૂપવાળા પ્રભુને પ્રાર્થના કરે છે કે, “હે પ્રભુ ! આપને પામી ભૌતિક ક્ષેત્રે સુખ મેળવવાની મારી કોઈ ઈચ્છા નથી તો પણ કામ અને ક્રોધ ક્યારે ઇચ્છા પ્રગટાવે તે ખબર નથી. હે પ્રભુ ! આ બંને શત્રુના સકંજામાંથી મને બચાવો અને આપની જેમ મને પણ અનંતસુખનો સ્વામી બનાવો. બસ આ એક જ મારી ઈચ્છા છે, હે નાથ ! તેને આપ પૂર્ણ કરો.”
આ ગાથા બોલતાં સ્મૃતિપટ ઉપર એક દૃશ્ય ખડું થવું જોઈએ. જેમાં એક તરફ પ્રભુ પ્રત્યેના ભવોભવના શ્રેષથી પ્રભુને ઉપસર્ગ કરતો મેઘમાળી દેખાય અને બીજી બાજુ ધરણેન્દ્રની ભક્તિ દેખાય. આ દૃશ્ય ઉપસ્થિત થતા આપણને થવું જોઈએ કે ભગવાન આ સ્થિતિમાં પણ કેવા મધ્યસ્થ રહી શકે છે. મરણાંત ઉપસર્ગ કરનાર મેઘમાળી ઉપર પ્રભુને લેશ પણ દ્વેષ નથી કે લોકોત્તર ભક્તિ ભાવને ધારણ કરનાર ધરણેન્દ્ર ઉપર પ્રભુને લેશ પણ રાગ નથી. પોત પોતાના કર્મને આધીન થઈ દુ:ખ આપતા કે સુખ આપતા બન્ને જીવો પ્રત્યે પ્રભુને સમભાવ છે. આવો સમભાવ કે મધ્યસ્થ ભાવ આપણામાં આવે તો જ આપણને પણ આત્મિક સુખ મળી શકે. આવા સમતા ભાવના સુખને માણવા જે પ્રભુને પ્રાર્થના કરતાં કહેવું જોઈએ, “પ્રભુ મારે તો કોઈ આવા વૈરી પણ નથી કે આવા કોઈ ભક્ત પણ નથી. છતાં સતત રાજીનારાજીના ભાવથી દુઃખી થતાં મને બચાવી આપ આપના જેવું માધ્યથ્ય મને આપો. પ્રભુ મને આપના જેવી ઉદાસીન ભાવમાં રહેવાની શક્તિ આપો.”
“આવે તો આપની શક્તિ દ્વારા આપના સર્વ વાંછિતો પૂર્ણા કર્યા છે. સ્વયં તો મારી એવી કોઈ શક્તિ નથી કે મારી ઈચ્છાઓ હું પૂર્ણ કરી શકું તો પણ હે નાથ ! આપ મને એવી સહાય કરો, મારા ઉપર એવી કૃપાનું વારિ વરસાવો કે જેના પ્રભાવે હું પણ મારી ભાવનાને પૂર્ણ કરી શકું.”