________________
મોક્ષ થતો નથી પણ પોતાના પરિણામથી જ બંધ કે મોક્ષ થાય છે. તો પણ પરિણામવિશુદ્ધિને ઇચ્છતા મુનીશ્વરો પ્રાણાતિ- પાત વિરમણાદિક વિષયોમાં યત્ન કરે છે તે યુક્ત જ છે. ૨૪૫. जो पुण हिंसाययणे - सु वट्टई तस्स नणु परीणामो । दुट्ठो न य तं लिंगं, होइ विसुद्धस्स जोगस्स ॥ २४६॥
અને જે (આપમતિથી) હિંસાદિક કાર્યમાં પ્રવર્તે છે તેનો પરિણામ તો દુષ્ટ જ સમજવો. હિંસાદિક સ્થાનોમાં વર્તવું એ વિશુદ્ધ પરિણામવંતનું લક્ષણ નથી. ૨૪૬.
पडिसेहो अ अणुन्ना, एगंतेणं न वन्निया समए । एसा जिणाण आणा, कज्जे सच्चेणं होअव्वं ॥ २४७॥
(જોકે) સિદ્ધાન્તમાં એકાંત વિધિ કે નિષેધ ઉપદિશ્યા નથી પણ જે સમયે કરવા યોગ્ય હોય તે કરતાં નિર્દભ-દંભરહિત વર્તવું એ તો ખાસ જિન-આજ્ઞા છે. ૨૪૭.
दोसा जेण निरुज्झंति, जेण खिज्जंति पुव्वकंमाई | सो सो मुक्खोवाओ, रोगावथ्थासु समणं व ॥ २४८ ॥
જેનાથી દોષોનો નિગ્રહ થાય એટલે કે દોષોનું શમન થાય, તેમજ પૂર્વકર્મનો ક્ષય (નિર્જરા) થાય, તેને રોગાવસ્થામાં ઔષધ સમાન મોક્ષોપાય સમજવો. ૨૪૮.
વર્તુ-વિદ્ઘર-મુાં, વહુવા-મુવવાય-વિત્થર મારું । जेण न संजमहाणी, तह जयसु निज्जरा जह य ॥ २४९॥
७३
श्री
पुष्पमाला प्रकरण
