________________
सालंबणो पडतो, अप्पाणं दुग्गमेवि धारेइ । इय सालंबणसेवी, धारेइ जई असढभावं ॥ २३८ ॥
જેમ દુર્ગમ ખાડ વગેરેમાં પડતાં વૃક્ષાદિકનું પુષ્ઠ આલંબન લેનાર પોતાનો બચાવ કરી શકે છે તેમ પૂર્વોક્ત રૂડાં આલંબનને સેવનાર સાધુ જો અશઠભાવ (નિષ્કપટ વૃત્તિ-નિર્દભતા)નું સેવન કરે તો તે સ્વપરનું હિત સાધી શકે છે. એ પ્રમાણે પુષ્ટ આલંબનને નિર્માયીપણે સેવવામાં ગુણ જણાવ્યો. ૨૩૮.
उस्सग्गेण निसिद्धं, अववायपयंमि सेवए असढो । અભેળ વર્દૂ ફ∞રૂ, વિશુદ્ધ-માનંવળો સમળો ॥ ૨૩૨૫
ઉત્સર્ગ-સામાન્ય વિધિરૂપ માર્ગે જેનો નિષેધ કર્યો હોય તે અપવાદપદે (ગાઢ રોગાદિક કારણે) અશઠ ભાવે વિશુદ્ધ આલંબનવંત સાધુ આચરે, એમ કરીને તે અલ્પ માત્ર સંયમવ્યયથી અધિક સંયમલાભનો ઇચ્છુક હોય. ૨૩૯.
પદ્ધિસિદ્ધપિ ાંતો, આળાત્ તત્વ-પિત્ત-ાનન્ન । सुज्झइ विसुद्धभावो, कालयसूरिव्व जं भणियं ॥ २४० ॥
દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાળનો જ્ઞાતા પ્રભુઆજ્ઞાએ નિષિદ્ધ કાર્યને કરતો છતો વિશુદ્ધ ભાવથી કાલિકસૂરિની પેરે કર્મનિર્જરા વડે शुद्ध થાય. કેમકે કહ્યું છે કે “સાધુ ચૈત્ય અને પ્રવચનના પ્રત્યનિક તથા નિંદકને સર્વ શક્તિથી નિવારે, સંઘાદિકના કાર્યે (લબ્ધિપાત્ર સાધુ) ચક્રવર્તીની સેનાને પણ સૂરી નાખે.” તે કાલિકાચાર્યની કથાનો વિસ્તાર નિશીથસૂત્ર થકી જાણી લેવો. બાકી પોતાની બ્લેન श्री पुष्पमाला प्रकरण
७०
