________________
ખણનાર અને.અન્ય જનો ઘણી શાન્તિ મેળવે છે. તેમ દ્રવ્યસ્તવ કરતાં તો કંઈ આરંભજન્ય ક્રિયા લાગે પરંતુ તે પૂર્ણ થયે તે દ્રવ્યસ્તવ કરનાર અને અન્ય ભવ્ય જનો પણ અધ્યવસાયની વિશુદ્ધિથી પૂર્વોક્ત દોષોને નિવારી નિવૃત્તિ સુખને પામી શકે છે.(અથવા રોગીને ઔષધની પેરે દ્રવ્યસ્તવ મલિનારંભી ગૃહસ્થ જનોને હિતકારી હોવાથી આદરવા યોગ્ય છે. ઈતિ હરિભ૦ અષ્ટકે.) ર૩૫. तो आणाबझेसुं, अविसुद्धालंबणेसु न रमिजा । नाणइवुड्डिजणयं, तं पुण गिझं जिणाणाए ॥ २३६॥
એમ સમજી પ્રભુઆજ્ઞાથી બહિર્ભત એવા અવિશુદ્ધ આલંબનમાં રતિ કરવી“નહિ, પણ જ્ઞાનાદિક ગુણની વૃદ્ધિ કરનાર જે જે આલંબન હોય તે તે આલંબન જિનોક્ત વિધિ મુજબ ગ્રહણ કરવું, પણ સ્વમતિ કલ્પના વડે નહિ.
જ્ઞાનાદિકવૃદ્ધિકારી આલંબન કયાં કયાં તે ગ્રંથકાર પોતે જ જણાવે છે. ૨૩૬. काहं अछित्तिं अहवा अहीहं, तवोविहाणेण य उजमिस्सं। गच्छंच नीई इअ सारइस्सं, सालंबसेवी समुवेइ मुक्खं।२३७। | તીર્થવ્યુચ્છેદ ન થાય તેમ હું પ્રયત કરીશ, અથવા હું શ્રુતઅભ્યાસ કરીશ, તપોવિધાન માટે ઉદ્યમ કરીશ અથવા શાસ્ત્રનીતિથી ગચ્છની સારવાર કરીશ; એ પ્રમાણે ગુણદાયક
લેબનોને સેવનાર સાધુ મોક્ષને પામી શકે છે. ૨૩૭. श्री पुष्पमाला प्रकरण
