________________
હોવાથી ધર્મસેવનમાં જે પ્રમાદ કરે છે-ઉપેક્ષા કરે છે તે કાપુરુષ છે, સત્પુરુષ નથી. ૪૭૪.
वरविसयसुहं सोहग्ग-संपयं वररूवजसकित्तिं । जइ महसि जीव निच्चं, ता धम्मे आयरं कुणसु ॥ ४७५ ॥
જો તું ઉત્તમ વિષય-ભોગ, સુખ, સૌભાગ્ય, સંપદા અને સુંદર રૂપ, યશકીર્તિને ઇચ્છતો હોય તો હે આત્મન્! તું ધર્મકાર્યમાં સદાય આદર કર! ધર્મસાધના કરવામાં લગારે પણ પ્રમાદ-ઉપેક્ષા ન કર. ૪૭૫.
धम्मेण विणा परिचिंतियाई जइ हुंति कहवि एमेव । तातियांमि सयले, न हुज्ज इह दुक्खओ कोइ ॥ ४७६ ॥
જો ધર્મસેવન વગર એમના એમ જ મનવાંછિત સુખ મળતાં હોય તો સકળ ત્રિભુવનમાં ક્યાંય કોઇ પણ દુઃખી દુઃખભાગી ન હોત. ૪૭૬. -
तुल्लेवि माणुसत्ते, केवि सुहि दुक्खिया य जं अन्ने । तं निउणं परिचिंतसु, धम्माधम्मफलं चेव ॥ ४७७ ॥
મનુષ્યપણું સહુમાં સાધારણ હોવા છતાં કેટલાક સુખી તો કેટલાક દુ:ખી દેખાય છે. તે ઉપરથી વિવેકપૂર્વક વિચાર કરી જોઇશ તો જણાશે કે તે પ્રત્યક્ષ પુણ્ય અને પાપ (ધર્મ અને અધર્મ)નું જ પરિણામ છે. ૪૭૭.
श्री पुष्पमाला प्रकरण
१४१
