________________
વિષય (સુખ) શરૂઆતમાં કિપાક વૃક્ષના ફળની પેરે મધુર (મીઠાં) લાગે છે, પણ પરિણામે તો તે નારકીઓને બાળવા ઈધન રૂપ જંણવા, મતલબ કે કટ્ટા શત્રુની પેરે મુખે મીઠાં પણ દિલમાં જૂઠાં, પ્રાણીઓના પ્રાણ લેનારાં છે. ૩૯૨. विसयाविक्खो निवडइ, निरविक्खो तरइ दुत्तरभवोहं । जिण-वीर-विणिद्दिठो, दि¢तो बंधु-जुअलेण॥ ३९३॥
વિષયસુખની વાંછા કરનારા નર્ધાદિકમાં જઈ પડે છે, અને વિષયને પૂંઠ દેનારા દુસ્તર ભવસમુદ્રને તરી જાય છે. તે ઉપર શ્રીવીર પ્રભુએ બતાવેલું બંધુયુગલનું દૃષ્ટાંત સમજવું. ૩૯૩. आहार-गंध-मल्ला-इएहिं सुयलंकिओ सुपुठोवि । देहो न सूई न थिरो, विहडइ सहसा कुमित्तुव्व ॥ ३९४॥ - ભોજન, ગંધ (સુગંધ) અને પુષ્પમાલાદિક વડે દેહને સુઅલંકૃત અને સુસેવિત કર્યો છતો તે શુચિ (પવિત્ર) થતો નથી અને સ્થિર ટકતો નથી. પરંતુ કુમિત્રની પેરે એકાએક વિછડી જાય છે. ૩૯૪. તહા તરિદ્ર--પપરિમવ-રોગ-સોમ-વિમા ! मणुआणवि नत्थि सुहं, दविण पिवासाइ नडियाणं ।३९५।
તે માટે દારિદ્ર, ઘડપણ તેમજ પરપરાભવ, રોગ અને શોકથી દુઃખિત અને ધનની તૃષ્ણાથી પીડિત એવા મનુષ્યોને પણ સુખ નથી. ૩૯૫.
श्री पुष्पमाला प्रकरण
