________________
जह बालो जंपतो, कजमकजं च उज्जुअंभणइ । . तं तह आलोइज्जा, मायामयविप्पमुक्को अ॥ ३६९ ॥
જેમ માબાપ સમીપે બોલતું બાળક કાર્ય સરળપણે કહી દે છે, તેમ માયામમનો સર્વથા ત્યાગ કરીને ગુરુ સમીપે આલોચના કરવી જોઈએ. ૩૬૯. छत्तीसगुणसमन्ना-गएण तेणवि अवस्स कायव्वा । परसरिकया विसोही, सुहृवि ववहारकुसलेण ॥ ३७० ॥
છત્રીસ ગુણે કરી સંયુક્ત એવાં ગુરુએ પણ પૂર્વોક્ત આગમાદિક વ્યવહારમાં ઘણા કુશળ હોય તોપણ અન્ય ગીતાર્થની સમીપે અવશ્ય આલોચના કરવી. ૩૭૦. जह सुकुसलो वि विज्झो, अन्नस्स कहेइ अप्पणो वाहिं । एवं जाणंतस्सवि, सल्लुद्धरणं गुरुसगासे ॥ ३७१ ॥
સુકુશળ વૈદ્ય પણ પોતાનો વ્યાધિ અન્ય વૈદ્યને જણાવી તેનો ઉપચાર કરે છે, તેમ જાણકારે પણ ગુરુ સમીપે સ્વશલ્ય ઉદ્ધરવું, એટલે ગમે તેવા ગીતા પણ સ્વદોષ અન્ય ગીતાર્થ પાસે આલોચી શુદ્ધ થવું. તો બીજાનું તો કહેવું જ શું? ૩૭૧. अप्पंपि भावसल्लं, अणुद्धरियं रायवणिअतणएहिं । जायं कडुयविवागं, किं पुण बहुयाइं पावाइं ॥ ३७२ ॥
થોડુંક પણ ભાવશલ્ય નહિ ઉદ્ધરવાથી રાજપુત્ર- આદ્રકુમાર અને વણિક પુત્ર ઇલાચિ પુત્રને કટુક વિપાક (ફળ) રૂપ થયું,
99,
N
, શ્રી પપ્પાના ૨U
