________________
૭. સુવાક્યશુદ્ધિ નામક અધ્યયનમ
૨૧૩ (सं० छा०) सर्वमेतद्वक्ष्यामि, सर्वमेतदिति नो वदेत् ।
अनुचिन्त्य सवै सर्वत्र, एवं भाषेत प्रज्ञावान् ॥४४॥ વઇસ્લામિ-કહીશ | અણુવી-વિચારીને ભાવાર્થ-કેઈએ બીજાને કહેવા માટે જે કાંઈ સંદેશા આપે હય, તે તેને એમ ન કહેવું કે-હું આ સર્વ બીજાને કહીશ અથવા આ સર્વ તમે બીજાને કહેજો તેમ પણ ન કહેવું, કારણ કે–સર્વ વ્યંજન, સ્વર આદિ યુક્ત સર્વને કઈ બીજાને કહી શકે નહિ અને જે સંપૂર્ણ ન કહેવાય, તો મૃષાવાદને દોષ લાગે, માટે બુદ્ધિમાન સાધુઓએ સર્વ ઠેકાણે વિચારીને બોલવું. ૪૪. सुक्की वा सुविक्कीअं, अकिज्जं किजमेव वा। इमं गिण्ह इमं मुंच, पणीयं नो विआगरे ॥४५॥ (ઉં. છા) સુજીત વા કુરિશીતું, જે ચમેવ વા !
- ૬ ગૃહો મુન્ન, પતિ નો ચાકૃયાવાઝા સુદ્ધી-સારૂ ખરીદ કર્યું ! ગિહ-લે સુવિકી અં-સારૂ વેચ્યું | મુચ-મુક અકિન્ન-નહિ ખરીદ કરવા | પયં-કરિયાણું લાયક
વિગેરે-કહે કિજમેવ-ખરીદવા લાયક જ !
ભાવાર્થ-કોઈએ કાંઈ વેચાતું લઈને સાધુને દેખાય છત, સાધુઓએ તેમ કહેવું ન જોઈએ કે-ઠીક વેચાતું લીધું અથવા સારું થયું કે-વેચી નાંખ્યું, અગર ખરીદવા લાયક
