________________
૧૨
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર સાથ
કન્યાને જો દીક્ષા દેવામાં આવે, તે પ્રયત્નપૂર્વક તેનુ પાલન કરવું પડે, તથા સકૃતાદિ ક્રિયા કર્મીના હેતુ રૂપ છે તથા કાઈ પ્રત્યેાજન આવ્યે છતે, ગાઢ પ્રહારવાળાને દેખી આને પ્રહાર લાગ્યા છે, આમ યતનાપૂર્વક કોઈને અપ્રીતિ આદિ પેદા ન થાય તેમ સાધુઓએ એલવુ. ૪૨.
सव्वुक्कसं परग्घं वा, अउलं नत्थि एरिसं । अविक्कि अमवत्तव्वं, अविअत्तं चैव नो वए ॥४३॥ (સ૦ ૦) સાિઇ પરાર્થે વા, અતુરું નામ્તીદશમ્ । असंस्कृतमवक्तव्यं, अप्रीतिकरं चैव नो वदेत् ॥ ४३ ॥ અવિકિઅ ચાખી કરેલી નહિ.
અવત્તવ્ અવક્તવ્ય અવિઅત્ત-અપ્રીતિ ઉત્પન્ન કરનારી
સલ્લુસ...–સર્વોત્કૃષ્ટ
પરર્શ્વ –ઘણા મૂલવાળી
અઉલ-ઘણું, અતુલ તથિ-નથી એરિસ–એવું
ભાવા -કેાઈ ચાલતા વ્યવહારિક કાર્યમાં જો પૂછે, તા વગરપૂજે પણ આ વસ્તુ સર્વથી ઉત્કૃષ્ટ છે ( નિસર્ગીતઃ સુંદર છે ), મહા મૂલ્યવાળી છે, આના જેવી ખીજી કાઈ નથી : આ વસ્તુ તા સુલભ છે અથવા અનંત ગુણવાની છેઃ અગર અપ્રીતિ કરવાવાળી છે, આવી રીતે સાધુએએ બેલવું નહિ, કેમ કે–તેમ ખેલવાથી અધિકરણ, અંતરાય આદિ દોષો પેદા થાય છે. ૪૩.
सव्वमेअं वइस्सामि, सबमेअं. ति नो वए । अणुवीई सव्वं सव्वत्थ, एवं भासिज पन्नवं ॥ ४४ ॥
