________________
૨૦૦
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર સાથે જરૂર પડે, તે તેની જાતિથકી બેલાવવાં. જેમ કે-આ પશુનાં ટોળાંથી ગામને માર્ગ કેટલેક દૂર છે? આમ ન બોલવાથી મૃષાવાદને દેષ લાગે છે. ૨૧. तहेव माणुसं पसुं, पक्खि वावि सरीसवं । थूले पमेइले वज्जे, पाइमे ति अ नो वए ॥२२॥ (सं० छा०) तथैव मानुषं पशुं, पक्षिणं वाऽपि सरीसृपम् ।
स्थूलःप्रमेदुरो वध्यः, पाक्य इति च नो वदेत् ।२२। પસું-પશુને "
પમેઇલે-ઘણું મેદવાળો પક્રિખં-પક્ષીને
વ -વધ કરવાલાયક સરસવ સપને, અજગરને ! પાઇમે-પકાવવા લાયક યુલે-જાડો
ભાવાર્થ–વળી મનુષ્ય, પશુ, પક્ષી અને સર્પાદિ પ્રત્યે આ જાડો છે, ઘણા મેદવાળે છે, અગર વધ કરવાગ્ય છે તથા પકાવવા લાયક છે, યા કાળને પ્રાપ્ત છે, એ પ્રમાણે સાધુએ બેલવું નહિ, કારણ કે તેને તેથી અપ્રીતિ તથા વધાદિની શંકા થાય છે. ૨૨. परिवूढ त्ति णं ब्रूआ, बूआ उवचिअ नि अ। संजाए पीणिए वा वि, महाकायत्ति आलवे॥२३॥ (સંછા) યેન ત્રયાસૂયાપાર રતિ રા
संजातःप्रीणितो वाऽपि, महाकाय इति चालऐत् ।२३॥ પરિવૂઢ-પરિવૃદ્ધ, બળવાન પીણિએ-પુષ્ટ ઉવશિઅ-ઉચિત શરીરવાળો | મહાકાયં-મોટા શરીરવાળા સંજએ સારો ઉછરેલે
