________________
શ્રી લબ્ધિ પ્રતિક્રમણ સૂત્ર ચિંતતિકા
૧૮૧
―――――
તને શું ગમે છે ? તું શું ઇચ્છે છે ? મારે જવાબ આપવાનો છે... મને શું ગમેછે. હે... હે.. બસ દિવસો વર્ષો વીતાવી નાંખ્યા અને છેવટે માનવની દુર્લભ જીંદગી પણ આમ જ વીતી જશે. અને ધ્યેય શું? લક્ષ્ય શું ? ધ્યેય પ્રાપ્તિ માટે શું પુરુષાર્થ ? જવાબ આપવાનો આવે છે; ત્યારે માથુ ખંજવાળું છું. ઘડી પહેલાનો પ્રવચનકાર, વ્યાખ્યાનકાર ચુપ થઈ જાઉં છું. શું આપણી ક્રિયા મન વગરની હતી. સંમૂર્છિમ ક્રિયા હતી.
પરીક્ષાનાં ઉત્તર લખતાં થાય છે. મેં વાંચન નથી કર્યું. અજિત શાંતિકાર મહાત્માનું ચિત્ર કેટલું સ્પષ્ટ છે. મમય દિસઉ સંજમે નંદિ મને સંયમમાં આનંદ આપો. વૃદ્ધિ આપો.. મારૂં સંયમ મંગલમય બને તેવા આશીર્વાદ આપો...
તુચ્છ વ્યક્તિ – અજ્ઞાની વ્યક્તિ આશીર્વાદ જેવી મહાન શક્તિ માટે માંગણી કરે....
આશીર્વાદ એ તો અંતરની મહાન શક્તિ છે. માંગવાથી મળતી નથી.....
ચૌદપૂર્વધર ભદ્રબાહુ સ્વામીને સ્ફુલિભદ્રજી વંદન કરે અને ગુરુદેવનાં મુખમાંથી શબ્દ સરી પડે. “દુક્કર કર્ય” “દુક્કર કર્યું”“દુક્કર કર્યું”
સ્થૂલભદ્રજીની પાત્રતા હતી તો ગુરુ દ્વારા શક્તિપાત થયો. ' પાત્રતા વગર પ્રાપ્ત થયેલ આશીર્વાદ તારક બનતા નથી. પ્રત્યેક ગુરુના આશીર્વાદ છે
નિત્યારગ પારગા હોહ...
તું ભવપાર પામ, પણ આસન્નભવી નિકટભવીને જ
