________________
શ્રી લબ્ધિ પ્રતિક્રમણ સૂત્ર ચિંતતિકા
૧૫૭
ગુરુદેવ ! મને વીતરાગ ખૂબ વહાલા છે. ગમે છે. તેમને નમું છું... ઝૂકું છું. તેમનું વંદન પૂજન કરું છું. પણ મારા મનમાં થાય છે. બધી જ વાત માન્ય કરવાની, અમને પણ મન છે મનોરથ છે ઇચ્છા છે; ઇચ્છા સાકાર કરવાની ભાવના ન થાય. કોઈવાર મનમાં થઈ જાય બસ બધે જ આજ્ઞા – આજ્ઞા અમારું કંઈ વ્યક્તિત્વ જ નહિ ? કોઈના કહ્યા પ્રમાણે કરશું તો અમે તો સાવ અક્કલ વગરના થઈ જઇશું - સાચું કહું ઘણીવાર તો મનમાં એવું થાય છે; બધી જ વાત કોઈની સાંભળવાની – તે પ્રમાણે કરવાનું મૂર્ખને હોય. બુદ્ધિશાળી... ડાહ્યા માણસે તો થોડું થોડું પણ પોતાની બુદ્ધિથી વિચારીને કરવું જોઇએને, આપણા દિલમાં તો એવું થાય મોટી મોટી વાત માની લીધી બસ. પછી હેરાન કરવા ન જોઇએ. ઘણીવાર થાય સવાર પડીને 'બહુવેલ સંદિસાહુ' થી શરૂ કરી રાત્રિ સુધી ‘અણુજાણહ જિદ્વિજજા' આમ જ કર્યા કરવાનું – આજ્ઞા આપો. રજા આપો – દીક્ષા લીધી ત્યારે કહી દીધું શિષ્ય તમારો છું. બસ શિખામણ આપજો - શિક્ષા આપજો – એકવાર કહી દો - રોજ રોજ ઘડી ઘડી આજ્ઞા માંગ માંગ શું કરવાની? હું શું મૂર્ખ છું ? બુધ્ધ છું ?
ઓ મારા શિષ્ય ! તું ખૂબ હોશિયાર છે. ભલાભાઈ તું ક્યારેય મૂર્ખ હોય ? તારી બુદ્ધિ - તારી બૌદ્ધિક શક્તિમાં મને એટલો બધો વિશ્વાસ છે. તું અડતાલીસ મિનિટમાં ૧૪ પૂર્વનો સ્વાધ્યાય કરી શકે. એક પદ પરથી સંપૂર્ણ ગ્રંથ બોલી શકે. ગણધર બને તો બીજ બુદ્ધિ દ્વારા ત્રિપદીમાંથી દ્વાદશાંગીની રચના કરી શકે. તું શું ન કરી શકે ? એક સમયમાં સાત રજ્જે ઉર્ધ્વ પહોંચી શકે.
