________________
पडंति’ निदर्शनाऽनुवृत्त्या केचित् प्राप्तजिनमता भागधेया अद्यापीहलौकिकादितुच्छैषणाधीनत्वेन मिथ्यात्विदेवादिसेवनं विदधते, मिथ्यात्वभारेणाऽऽत्मानं सीदयन्ति तत्परिपाकतश्च दुर्गतिपरम्परामुपार्जयन्ति ।।२०।। ક ટીકાનો ભાવાર્થ :
કોણિક નામનો કોક શ્રાવક જૈનશાસન પામ્યો. સમ્યગ્દર્શનથી વાસિત થયો. કાળક્રમે તેણે મિથ્યાત્વી દેવીના મંદિરોમાં ફરી ગમનાગમન શરુ કર્યું તેથી તે વેદાંતી બ્રાહ્મણો - પુરોહિતોના પરિચયમાં આવ્યો. આ બધાએ કોણિકને પિંડદાન વિગેરે મિથ્યાત્વ ક્રિયાઓ કરવાનો ઉપદેશ આપ્યો. બુદ્ધિભ્રમ થવાથી કોણિકને તે સાચો લાગ્યો અને કોણિકે પિંડદાન વિગેરે મિથ્યાત્વનું સેવન કર્યું. આ પાપના પરિણામે તેણે અનંતકાળનું સંસારભ્રમણ વધારી દીધું.
જેવું કોણિકના દષ્ટાંતમાં બન્યું તેવું જ આજે પણ બને છે. કેટલાય ભાગ્યશાળી જીવોને જિનેશ્વરનું શાસન મળ્યું છે તેમ છતાં આલોકના તુચ્છ સુખો મેળવવાની એષણાથી પ્રેરાઈને તેઓ મિથ્યાત્વી દેવો પાસે જાય છે. તેમનું આસેવન કરે છે. આ રીતે આત્માને મિથ્યાત્વના ભારથી ભારિત કરી મૂકે છે અને પોતાની દુર્ગતિની પરંપરા વધારી દે છે.
આમ, મિથ્યામતિના સ્થાનમાં ગમન કરવાથી આત્માનું અકલ્પનીય પતન થઈ જાય છે.
જ વિષયનિશિલ્યા :
मिथ्यात्वाऽऽचरणमाचरतोर्मिथ्यात्वि-सम्यग्दृशो ऽन्तरमित्यभिप्रीणयन्नाह* ભાવાર્થ :
મિથ્યાત્વનું આચરણ કરનારાં મિથ્યાત્વી અને સમ્યગ્દષ્ટિમાં કોઈ ફરક રહેતો નથી એવો અભિપ્રાય આપતાં કહે છે કેજ મૂક્તમ્ ઃ
जइ किल इक्को अंधो कूवम्मि पडेइ तहा सचक्खू वि ।
अंधाण सचक्खूण य तो मन्ने अंतरं नत्थि ॥२१॥ * છાયા : यदि किल एकोऽन्धः कूपे पतति तथा सचक्षुरपि । अन्धानां सचक्षुःषाश्च ततो मन्येऽन्तरन्नास्ति ।।२१।।
सम्यक्त्वरहस्यप्रकरणम्, गाथा-२०-२१
૧૧૭
