________________
સંશય તે જિનવચનની શંકા, અવ્યક્ત અનાભોગાજી, એહ પાંચ ભેદ છે વિકૃત, જાણે સમજુ લોગાજી જા લોક લોકોત્તર ભેદે ષવિધ, દેવ ગુરુ વળી પર્વજી, શક્ત તિહાં લૌકિક ત્રણ આદર, કરતાં પ્રથમ નિર્ગર્વજી; લોકોત્તર દેવ માને નિયાણે, ગુરુ તે લક્ષણહીણાજી પર્વનિષ્ઠ ઈહલોકને કાજે, માને ગુરુપદ લીનાજી પાં એમ એકવીશ મિથ્યાત્વ તજે જે, ભજે ચરણ ગુરુ કેરાજી, સજે ન પાપે રજે ન રાખે, મત્સર દ્રોહ અનેરાજી; સમકિતધારી શ્રુત આચારી, તેહની જગ બલિહારીજી, શાસન સમકિતને આધારે, તેહની કરો મનોહારીજી ll દll.
ગુજરાતી સઝાયના પદ્યો સ્પષ્ટ છે. તેથી અમે તેનું વધુ વિવરણ કરતાં નથી પરંતુ આ ટૂંકાણમાં એકવીશ પ્રકારની ગણતરી કરાવીને સંતોષ માનીએ છીએ.
ઠાણાંગ સૂત્રમાં વર્ણવેલાં દશ પ્રકારના મિથ્યાત્વને અહીં પહેલાંથી દશમા નંબર સુધીનું સ્થાન આપવામાં આવ્યું છે. એ પછી આ જ અગીયારમી ગાથાની ટીકાના વિવરણમાં પૂર્વે જે આભિગ્રહિક વિગેરે પાંચ પ્રકારો દર્શાવવામાં આવ્યાં છે તે પાંચ પ્રકારોને અગ્યારથી પંદરમાં નંબર સુધી ગોઠવવામાં આવ્યાં છે. અંતે, છ પ્રકારના મિથ્યાત્વમાં લૌકિક અને લોકોત્તરના જે છ ભેદ કરવામાં આવ્યાં છે તે છે ભેદને, સોળમાં નંબરથી એકંવીશમાં નંબર સુધીનું સ્થાન અપાયું છે. આમ, મિથ્યાત્વના એકવીશ ભેદો થાય છે.
* વિષયનિર્વેશિકા :
भावाऽपायत्वेन मिथ्यात्वस्य सर्वद्रव्याऽपायतोऽधिकतरं विनाशकरत्वमित्युपदिशन्नाहએક ભાવાર્થ :
મિથ્યાત્વ એ ભાવ અપાય છે અને એથી જ તે સકળ દ્રવ્ય અપાયો કરતાં વધુ વિનાશકારી છે એવો ઉપદેશ આપતાં કહે છે કે* નમ :
न वि तं करेई अग्गी नेव विसं नेव किन्हसप्पो वा । जं कुणइ महादोसं तिव्वं जीवस्स मिच्छन्तं ॥१२॥
૧૦૦
'बोधिपताका' टीकया विभूषितं
