________________
માત કેન જેમબાલક તિમગુરુ આગળ ખુલ્લી થાતી, સૂક્ષ્મપાપ પણ લાજ ત્યજી ગુરુને વિસ્તરથી કહેતા. ધન છે... ૨૪
પણ મારા આ શબ્દો સાંભળી એ પ્રજ્ઞાચક્ષુ સાધ્વીજી ચોંક્યા.
તરત બોલ્યા કે “સારું, ઘણું સારું... આ બધું આપણાથી ન બોલાય. ‘ઠીક છે' આ
એટલું હજી બોલાય. આપણે કંઈ આસક્તિનું પોષણ કરાતું હશે...?”
છે
આ
છે
અ
ણ
၁။
ર
અ
મા
રા
1010101010101010000000
આ
અ
ણ
၁
ર
આ
İમા
રા
આ ઉંમરે પણ એમની આ જાગૃતિ જોઈ મન આનંદિત બન્યું.
એ જોઈ શકતા ન હોવાથી ગોચરી સમયે હું એમની બાજુમાં જ બેસતી, જેથી વસ્તુ લેવા-મુકવામાં કંઈ ઢોળાય નહિ અને વિરાધના થાય નહિ.
પણ એમની બાજુમાં બેસીને મેં એક અદ્ભુત વસ્તુ નિહાળી.
મેં ધ્યાનથી જોયું તો મને ખબર પડી કે
૮૦ વર્ષના એ પ્રજ્ઞાચક્ષુ સાધ્વીજી સંયોજનાં કરતા ન હતા. એકલી રોટલી મોઢામાં મૂકે. એ ગળામાંથી નીચે ઉતરી જાય પછી જ દાળ કે શાક લે. પણ બેય ભેગા કદી ન લે.
મેં રોજ આ બાબતનું નિરીક્ષણ કર્યું.
પછી તો મને બરાબર ખ્યાલ આવી ગયો કે સંયોજનાદોષ સેવાઈ ન જાય, આસક્તિ જાગી ન જાય એ માટે એ અત્યંત કાળજી રાખતા હતા.
છેલ્લી ઉંમરે તો સારી વસ્તુઓ ખાવાની ઈચ્છા વધારે થાય, પણ અહીં તો... વૈરાગ્યની મસ્તીમાં મહાલતા એ શ્રમણીને જોઈ મને મારી જાત પર ધિક્કાર થયો. “મારામાં આવી વિરાગમસ્તી કેમ નહિ ?'
આ ઉંમરે આંખે ન દેખાવા છતાં એ બીજા પાસે બોલાવી બોલાવીને સ્તવનસાય ગોખે છે અને કંઠસ્થ કરીને આપે છે.
રોજ આ શ્રમણી ૫૦ બાંધી નવકારવાળી ગણે છે. (વિ.સં.૨૦૫૭ની સાલની આ વાત છે...)
૧૭૩. અભિગ્રહો : મુમુક્ષુઓની રક્ષકસેના
(સાધ્વીજીના શબ્દોમાં →)
“બોલો, શું આરાધના ચાલે છે ?”
એક તીર્થપ્રેરિકા શ્રમણીએ અમને પ્રશ્ન કર્યો.
વરસાદના કારણે અમારે એક દિવસ એમની સાથે રોકાવાનું થયું. એટલે બધા
સાથે વાતચીત કરવા બેઠા, ત્યારે એમણે અમને આ પ્રશ્ન કર્યો.
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી
(34) M
અ
ણ
၁။
ર
આ
મા
રા
1000000000000000
આ
છે
છ
၁။
ર
અ
મા
રા
