________________
છીપરને જે તણ ગણી તુચ્છકારે માથેભર ભારેકર્મી તે દગતિના પણ
રના પગથારે. ધન તે.૨૦
બુદ્ધિવાણીબલથી પરને જે તક છે
* વખતે આપણી વિચારધારા કેવી ? આર્તધ્યાન થાય? સંક્લેશ થાય? આ ચાલો, આ ગુણી જેવા જ સમભાવને આપણે પણ આરાધીએ.)
| ૧૬૬. લઘુતાગ્રંથિ પણ મોટો દોષ છે. . (સાધ્વીજીના શબ્દોમાં ...)
“સાહેબજી ! અમે તો સંયમ હારી ગયા. કોઈ વિશેષ તપ કરી શકતા નથી. | ભણી શકતા નથી. શાસનના કોઈ કાર્યો પણ કરી શકતા નથી.... શું થશે 'T અમારું....”
અમે અધ્યાત્મયોગી આચાર્યદેવ પાસે અમારી હૈયાવરાળ કાઢી. ખરેખર તપાદિ કરી શકતા ન હોવાથી મન ભાંગી ગયું હતું. એ વખતે આચાર્યદેવે સુંદર જવાબ દીધો. “તમે મને કહો કે મેઘકુમારે હાથીના ભાવમાં શું કરેલું ? કોઈ તપ કરેલો ?. સ્વાધ્યાય કરેલો ? વૈયાવચ્ચ કરેલી ?
માત્ર એક સસલાને બચાવવા માટે અઢિ દિવસ સુધી એક પગ ઉભો રાખવાના પુરુષાર્થ વિના એણે શું કરેલું? છતાં એ બન્યો મેઘકુમાર ! શ્રેણિકપુત્ર ! વીરશિષ્ય ! પર 8 અલ્પસંસારી ! { આપણે કેટલું કરીએ છીએ, એ કરતાં પણ કેવું અને કેવા ભાવથી કરીએ છીએ ? આ એ મહત્ત્વનું છે. છે. શક્તિ ઓછી હોય એટલે આચાર ઓછો પળાય, તપ ઓછો થાય પણ એમાં | મેઘકુમાર જેવા ભાવો ભળી જાય તો આપણે આ સાધુપણાથી મેઘકુમાર કેમ ન બનીએ?
નિરાશાવાદ આત્મઘાતી પગલું છે. એ ન ભૂલશો....” અમે સાધ્વીજીઓ આ અદ્ભુત હિતોપદેશ સાંભળી જ રહ્યા.
(“હું કંઈક છું.” એનું સતત ચિંતન કરવા રૂપ અભિમાન જેમ સંયમ તક છે. | જ એમ “હું કંઈ જ નથી....” એ લઘુતાગ્રંથિ પણ સંયમઘાતક નીવડી શકે છે.
CITINITI વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી - (૨૯)
