________________
#988
णमो त्यु णं समणस्स भगवओ महावीरस्स णमो त्थु ण समणस्स भगवओ महावीरस्स
વધેલું પાણી પણ જમીન પર ઢોળાય... આ પાણી છેલ્લે ઉતાવળમાં કોણ લુંછે ? જો આ ન લુછવામાં આવે અને એ પાણી પાણીકાળ પૂર્વે ન સુકાય તો સચિત્ત બને. મોટી આ વિરાધના થાય. વળી આ રીતે પડી રહેલા પાણીમાં કીડી વગેરે જીવો મરી જાય.
છે
આ બધી સૂક્ષ્મ સમજણ એ આચાર્યદેવ પાસે હતી જ. એની કિંમત પણ એ અ સમજતા હતા. એટલે જ હજારોની મેદની વચ્ચે પણ એમનું ધ્યાન એ ઢોળાયેલા પાણી અ ણ તરફ ગયું, અને એની ઉપેક્ષા ન કરતા ત્યાં આવેલા સાધ્વીજીને સૌમ્યભાષામાં સુચન ગા કર્યું કે “આ પાણી તમે લુછી નાંખશો ?”
ણ
၁။
ર
એ સાધ્વીજીઓએ અધ્યાત્મયોગી તરીકે, ભક્તિયોગી તરીકે તો એ આચાર્યશ્રીને અ ઘણીવાર નિહાળેલા. પણ સંયમયોગી તરીકે આજે એક અનેરી રીતથી નિહાળ્યા. ખરેખર તો સંયમયોગ એજ સાચો અધ્યાત્મયોગ, ભક્તિયોગ નથી શું ? ૧૬૪. સુખમાં રડે તે સાધુ
5 x
રા
(સાધ્વીજીના શબ્દોમાં →)
“અરે, ગુરુબેન .! આ વાપરતા વાપરતા રડો છો કેમ ? શું ગોચરી માફક નથી આવી ? મારી કંઈ ગોચરી લાવવામાં ભૂલ થઈ ? શું થયું ? આંખમાં આંસુ કેમ ?” મેં ગોચરી માંડલીમાં રડી રહેલા મારા ગુરુબેનને પૃચ્છા કરી.
એમને ઓળી ચાલતી હતી. ગોચરી હું લાવેલી, એટલે મને ચિંતા થઈ કે ગોચરી લાવવામાં મારી કોઈ ભૂલ થઈ કે શું ?
એ ગુરુબેને જવાબ આપવાને બદલે સામે પ્રશ્ન કર્યો
આ
“આજે કરિયાતું કેમ ન લાવ્યા ?”
“અરે ! હું તો ભૂલી જ ગઈ....” મેં જવાબ આપ્યો.
છે
“કરિયાતા વિના તો આંબિલની ગોચરી સ્વાદિષ્ટ લાગે, મનભાવન બને, રાગ થાય, આ મને કેટલો બધો કર્મબંધ થાય...'
શા
။။။
ર
બોલતા બોલતા ફરી એ ગુરુબેન રડી પડ્યા.
ત્યારે મને ભાન થયું કે એ આંસુઓ અણભાવતી ગોચરીના નહિ, પણ મનભાવતી ગોચરીના હતા.
ર
(૨૭)
5 = E F ∞
રા
અ
ણ
၁။
ર
અ
(રડ્યા તો આપણે પણ ઘણું ! પણ દુ:ખો બદલ રડ્યા ! જો સુખે રડવા માંડીએ અ મેં તો નક્કી માનવું કે આપણો મોક્ષ હાથવેંતમાં જ છે.)
મા
રા
રા
" વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી
