________________
પ્રવચન ઉચ્ચારે, મોક્ષમાર્ગ સહાયક ની કોપન મન ધારે. .
મોટા કે નાના મુનિ જ્યારે કટકવચન ઉચ્ચારે છે,
+
$
$
૨ જી ૨ જ
મેં = ૦
૧૪૧. સાધુચર્યા કેવી ? વેરાગ્ય પમાડે એવી ! (સાધ્વીજીના શબ્દોમાં)
તે વખતે હું બારમા ધોરણમાં ભણતી હતી. - ઘરના બધા લોકોની ધર્મ ભાવના ઘણી સારી. પણ સ્કુલ-કોલેજાદિના કારણે આ ણ મારામાં નાસ્તિકતા પૂરબહારમાં વિકસેલી હતી. હોટેલમાં જવું, હરવું-ફરવું, નવરાત્રિમાં દાંડિયા રમવા જવું... બધું જ મારા જીવનમાં ચાલુ હતું.
પણ માણસનો ક્યારેક તો ટર્નીંગ પોઈટ આવતો જ હોય છે. અમારે ત્યાં સાધ્વીજીઓનું ચાતુર્માસ થયું. અલબત્ત હું કંઈ સાધ્વીજીઓ પાસે જતી ન હતી, પણ
એકવાર મમ્મીના કહેવાથી સાધ્વીજીઓને ગોચરી માટે ઘરે લઈ આવવા હું 3 ઉપાશ્રયે ગઈ.
સાહેબજી ! વહોરવા પધારો” ની વિનંતિ કરી,
દસેક મિનિટ લાગશે, વાંધો નથી ને?” સાધ્વીજીએ મધુરતાથી જવાબ આપ્યો. R હા કહી અને ત્યાં ઉભી ઉભી ઉપાશ્રયનું વાતાવરણ જોવા લાગી.
કોણ જાણે કેમ? પણ મને ત્યાં અલૌકિકતાનો અનુભવ થયો. સાધ્વીછંદ ઘણું જ ૨ મોટું હતું, પણ એ બધાની ચર્ચા જોઈ અને જોતી જ રહી ગઈ.
કોઈક સ્વાધ્યાયમાં તલ્લીન હતા, કોઈક પાણી લાવતા હતા, કોઈક ગોચરી માટે આ તૈયારી કરતા હતા, કોઈક ગ્લાનની સેવામાં જોડાયેલા હતા. બધાના મુખ પર અનેરો આ | ઉત્સાહ છલકાતો દેખાયો. પરસ્પર કરાતી વાતચીતમાં લાગણીના સૂર સંભળાયા... ITમને એ ઉપાશ્રય સ્વર્ગ જેવો જ ભાસવા લાગ્યો. સંસાર પ્રત્યે જાણે કે ધિક્કાર વછૂટી અ ગયો.
મેં ઘરે વાત કરી કે “મારે દીક્ષા જ લેવી છે” અને પછી તો પ્રવચનો સાંભળવા દ્વારા વૈરાગ્યને મજબુત બનાવ્યો.
મારા ઘરવાળા ધાર્મિક ખરા, પણ મને દીક્ષા આપવા તૈયાર ન થયા. પપ્પાદાદાની સખત મનાઈ હતી.
બધાની સાથે પાંચ વર્ષ ઝઝુમીને અંતે મેં દીક્ષા મેળવી. INFINITI વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી છે (૫) MINITIONS
|
છે
