________________
પ્રદાધાત છે કોમળ વસ્ત્રો, વળી સુખશીલતા ,
આ વખત
ના
Aી સખશીલતા પોપે જીણે-માલન-ધૂળ-અલ્પમૂલ્યનાં વસ્ત્રોથી રહેતા હો ) શિષ્ય પહેલા માળે બેઠેલો, તે તરત નીચે આવ્યો, પણ જોયું તો આચાર્યદેવ આ બ્રાહ્મણની સાથે વાતોમાં લીન બની ગયેલા.
આ. વાતોમાં વિઘ્ન ન કરાય” એમ વિચારી શિષ્ય થોડીવાર ઉભો રહ્યો. પણ 1 આચાર્યશ્રીએ તો સામું જ ન જોયું.
“કદાચ મારું કામ નહિ હોય...”
વિચારી શિષ્ય પાછો ઉપર ગયો. આસન પર બેઠો, ત્યાં જ વળી પોતાના નામની આચાર્યદેવે પાડેલી બૂમ સંભળાઈ. શિષ્ય તરત નીચે આવ્યો,
જોયું તો આચાર્ય વાતોમાં તલ્લીન ! ઉભો રહ્યો. રાહ જોઈ... છેવટે પાછો અ ઉપર ગયો, આસન પર બેઠો ત્યાં જ વળી પાછી બુમ ! તરત નીચે... - કુલ ૧૭ વાર આવું બન્યું. * પણ તોય શિષ્ય નથી તો ફરિયાદ કરતો કે નથી તો વચ્ચે બોલતો કે નથી તો ગુસ્સે થંતો કે “તમે બૂમ પાડીને બોલાવો છો અને પછી તો સામું પણ જોતા નથી...” પેલ બ્રાહ્મણ પણ આ બધું જોઈ આભો બની ગયો.
સાહેબ ! વર્તમાનમાં પણ આવા વિનયી શિષ્યો છે, એ વાત હું સ્વીકારી લઉં R છું. બસ. હવે આમને વધુ વાર ચડ-ઉતર કરાવતા નહિ...”
આચાર્યે ગંભીર સ્મિત સાથે જવાબ આપ્યો
“જિનશાસનને બોડી-બામણીના ખેતર જેવું માનવાની ભૂલ ન કરશો. એ આજે પણ રત્નોનો સાગર છે...” ' ૨૭૬. ગજસુકુમાળના વારસદાર આજે પણ છે
એ જુઓ, જુઓ ! પેલા જૈનોનો સાધુ મા'રાજ જાય !” એકજણ બોલ્યો.
સાંભળ્યું છે કે તેઓ તો અગ્નિનો બિલકુલ ઉપયોગ ન કરે, એને અડે પણ નહિ..” બીજો બોલ્યો.
“એમ? તો જોઈ લો આજે એક મઝાની ગમ્મત !”
ત્રીજો બોલ્યો અને સળગતા ચૂલામાંથી એક સળગતું છાણ સાધનથી પકડીને મુનિ આ તરફ ચાલવા માંડ્યો.
પિજ ગામની ભાગોળે બનેલો આ પ્રસંગ ! 'ITI વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી ૦ (૧૪૩) DINITIONS
