________________
सू० १-१-७४, १-१-34
પપ૮ પણ ગ્રહણ થઈ શકશે, આ પ્રશ્ન છે. જેનો જવાબ અનુવાદમાં (શબ્દમહાર્ણવન્યાસમાં) આવી गये। छे.
॥ चतुस्त्रिंशत्तमम् सूत्रम् समाप्तम् ॥
सूत्रम् – क्त्वातुमम् । १ । १ । ३५ ॥
तत्त्वप्रशि:क्त्वा, तुम्, अम् इत्येतत् प्रत्ययान्तं शब्दरूपमव्ययसंज्ञं भवति । (क्त्वा-) कृत्वा । हृत्वा । प्रकृत्य । प्रहृत्य । तुम्-कर्तुम् । हर्तुम् । अमिति णम्-ख्णमोरुत्सृष्टानुबन्धयोर्ग्रहणम्, न द्वितीयैकवचनस्य क्त्वा-तुम्साहचर्यात् । यावज्जीवमदात् । स्वाइंकारं भुङ्क्ते ॥३५॥
. : तपysशिनो अनुवाद :अनुवाद :- क्त्वा, तुम् भने अम् से प्रभारी मात्राीय प्रत्ययांत शो मव्ययसंqual थाय छे. कृत्वा=रीने, हृत्वा=३२५॥ ॐरीने, प्रकृत्य मान रीने, प्रहृत्य=U&l२ रीने. वे. तुम् अंत भव्ययो बताये छे. कर्तुम्=४२१। भाटे, हर्तुम्=४२९४२१। माटे. अम् मे प्रभारी सामान्य निर्देश ४२॥यो डोपाथी त्या॥ २॥येद अनुष्यवाणा मेवi "णम्" तथा “ख्णम्" बनेनुं । ७२j, परंतु द्वितीया मेजवयननो "अम्" प्रत्यय ३९ ४२वो नBि. "त्वा" अने, “तुम्" प्रत्ययो मे कृत् प्रत्ययो छे. साथी कृत् प्रत्ययन सायर्यथी. "अम्" ५५५ कृत् प्रत्ययसंबंधी ४ ॥वशे. यावज्जीवमदात्=तो व्यो त्यो सुधा.आयु. स्वादुंकारं भुङ्क्ते ते સ્વાદવાળું કરીને ખાય છે.
-: शमविन्यास :क्त्वातुममिति । "डुइंग् करणे" "हंग् हरणे" अतः “प्राक्काले" [५.४.४७.] इति क्त्वाप्रत्ययः । प्रकृत्य, प्रहृत्येत्यत्रापि स्थानिवद्भावेनाव्ययत्वम् । क्त्वेति-ककारोऽसंदेहार्थः, अन्यथा
