________________
न
卡
S
1
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૪
जि
न
शा
ભમે છે.
અધ્ય. ૯.૧ સૂત્ર-૫-૬
अत्रैव दृष्टान्तदान्तिकयोर्महदन्तरमित्येतदाह -
आसीविसो वावि परं सुरुट्ठो, किं जीवनासाउ परं नु कुज्जा ? | आयरिअपाया पुण अप्पसन्ना, अबोहिआसायण नत्थि मुक्खो ॥५॥
અહીં જ દૃષ્ટાન્ત અને દાન્તિકમાં મોટું અંતર છે એ કહે છે કે
ગા.૫ અત્યંતરુષ્ટ સર્પ જીવનાશથી વધુ શું કરે ? અપ્રસન્ન આચાર્ય તો આશાતનાથી અબોધિ કરે. મોક્ષ ન થાય.
स्त
‘આપ્તિ'ત્તિ સૂત્ર, ‘આશીવિષશ્રાપિ' સર્વોપ પર ‘સુષ્ટઃ’ સુજુદ્ધઃ સન્ किं ‘નીવિતનાશાત્’ મૃત્યો: પરં વ્હાત્ ?, નિિચતપીત્યર્થ:, આચાર્યપાલાઃ પુનઃ ‘અપ્રસન્ના’ हीलनयाऽननुग्रहे प्रवृत्ताः, किं कुर्वन्तीत्याह - 'अबोधि' निमित्तहेतुत्वेन मिथ्यात्वसंहतिं, तदाशातनया मिथ्यात्वबन्धात्, यतश्चैवमत आशातनया गुरोर्नास्ति मोक्ष इति,
त
ત
| अबोधिसंतानानुबन्धेनानन्तसंसारिकत्वादिति सूत्रार्थः ॥ ५ ॥
月
ટીકાર્થ : સાડ઼ પણ અત્યંત વધારે ગુસ્સે થયેલો હોય તો પણ મૃત્યુ સિવાય બીજું
શું કરવાનો ? કંઈ જ નહિ. જ્યારે પૂજનીય આચાર્ય જો હીલનાને લીધે અકૃપા કરવામાં
પ્રવર્તેલા થાય, તો એ શિષ્યને અબોધિ કરે.
પ્રશ્ન ઃ ગુરુ શિષ્યને બોધિ-અભાવ કરી આપે એમ ?
ઉત્તર : અબોધિની પરંપરાનો અનુબંધ ચાલે, એનાથી અનંતસંસારીપણું થાય એટલે મોક્ષ ન થાય.
મ
शा
न ઉત્તર : (ગુરુ કંઈ એવા ખરાબ ભાવવાળા નથી, પરંતુ) ગુરુ નિમિત્તકારણ તરીકે શિષ્યને મિથ્યાત્વની સંહતિ= મિથ્યાત્વનો સમૂહ કરી આપે છે. શિષ્ય ગુરુની આશાતના स દ્વારા મિથ્યાત્વ બાંધે. એટલે એમ કહેવાય કે ગુરુ તેને મિથ્યાત્વસંહિત કરાવનારા બન્યા. (પણ એ નિમિત્ત રૂપે... સાક્ષાત્ કર્તારૂપે નહિ...)
મા
य
આવું છે, માટે ગુરુની આશાતનાથી મોક્ષ ન થાય.
પ્રશ્ન : મોક્ષ કેમ ન થાય ?
'જિ
जो पावगं जलिअमवक्कमिज्जा, आसीविसं वावि हु कोवइज्जा ।
૮૧
H
저
ना
ય
