________________
*શ્ન
*
*
૫
૩,
. •
દશવૈકાલિકસૂર ભાગ-૪ ના હુકમ અય. ૮ સૂગ-૨૬ કેમકે એ અલ્પઈચ્છાવાળો છે.
આમ રુક્ષવૃત્તિ, સુસંતુષ્ટ, અલ્પચ્છ હોવું... એ બધાનું ફળ આ છે કે આના કારણે [ સાધુ સુભર થાય. આમ આ આખું વાક્ય એકજ બનવાથી થાત્ ક્રિયાપદ એકજ વાર .
લેવાય. અથવા તો દરેકની સાથે સ્વાતું એ પ્રમાણે ક્રિયાપદનો સંબંધ કરવો. અર્થાત્ સાધુ સક્ષવૃત્તિ હોય, સુસંતુષ્ટ હોય... સુભર હોય... વગેરે. - તથા ક્રોધના વિપાકોનું પ્રતિપાદનકરનારા વીતરાગવચન રૂ૫ જિનશાસનને સાંભળીને સાધુ ક્યાંક સ્વપક્ષ = સાધુ વગેરેમાં કે (માપદથી) પરપક્ષ = ગૃહસ્થાદિમાં ' ક્રોધભાવને ન પામે.
એ વચન આ પ્રમાણે છે કે
જીવો ચાર સ્થાનોથી આસુરતા માટે (આવતા ભવમાં અસુરદેવાદિ બનાવે તે માટેના) કર્મને બાંધે છે. તે આ પ્રમાણે (૧) ક્રોધ કરવાના સ્વભાવથી (૨) ઝઘડો કરવાના સ્વભાવથી... વગેરે જેમ સ્થાનાંગમાં કહ્યું છે. તેમ સમજવું. યાવત્ (8છેલ્લે તે ત્યાં ક્રોધ ન કરવા માટેના ઉપાય રૂપે જે ચિંતન બતાવેલું છે, તે આ પ્રમાણે ) “આ ત
અજ્ઞાની મિથ્યાદષ્ટિ પુરુષ મારા પર આક્રોશ કરે છે, હણે છે. તે આ માણસ મારો કંઈ અપરાધ કરતો નથી. પરંતુ મારા આ વેદનીયકર્મો અપરાધ કરે છે. (એનો દોષ નથી, મારા કર્મોનો દોષ છે...)” આ પ્રમાણે સમ્યફ સહનકરનારાને નિર્જરા જ થાય છે.
तथा ___ कन्नसुक्खेहिं सद्देहिं, पेम्मं नाभिनिवेसए । दारुणं कक्कसं फासं, काएण
દિલાઈ રદ્દા. ગા.૨૬ કર્ણસુખ શબ્દોથી પ્રેમને ન પામે. શરીરથી દારુણ, કર્કશ સ્પર્શને સહન કરે.
'कण्ण 'त्ति सूत्रं, कर्णसौख्यहेतवः कर्णसौख्याः शब्दा-वेणुवीणादिसंबन्धिनस्तेषु 'મ' રાજ ન મનિવેશત' 7 વિત્યર્થ, ‘વારુIE' નષ્ટ ‘વ ' ને स्पर्शमुपनतं सन्तं कायेनाधिसहेत् न तत्र द्वेषं कुर्यादिति, अनेनाद्यन्तयो रागद्वेषनिराकरणेन सर्वेन्द्रियविषयेषु रागद्वेषप्रतिषेधो वेदितव्य इति सूत्रार्थः ॥२६॥
ટીકાર્થ : જે શબ્દો કાનને સુખ પમાડવાના કારણભૂત હોય તે કર્ણસૌખ્ય શબ્દો છે છે. કહેવાય. જેમકે વાંસળી, વીણા વગેરેના શબ્દો... તેમાં રાગ ન કરવો.
