________________
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૪
અધ્ય. ૮ સૂત્ર-૨૪ એટલે જ્યાં સુધી એ ન મળે ત્યાં સુધી સાધુ શ્રીમંતાદિના ઘરોમાં પોતાનું મોઢું દેખાડતો કે બધાનાં મોઢા જોતો જોતો ફર્યા કરે. મુબ્રમનિષ્ઠા નો આવો અર્થ ભાસે છે... આવું ન કરવું.)
પરંતુ નહિ બોલવાના સ્વભાવવાળો એટલે કે ‘ધર્મલાભ’ માત્ર બોલનારો સાધુ ભાવથી જ્ઞાત-અજ્ઞાત ઉંચને-ગોચરીને માટે ચરે-ફરે. (જે સાધુ તપસ્વી, વૈયાવચ્ચી, પ્રભાવક વગેરે ભાવોથી જણાયેલો છે, ગોચરી દેનારાઓને એ ખબર છે તે સાધુ ભાવથી न જ્ઞાત છે. એની ઊંછ પણ ભાવથી જ્ઞાત કહેવાય. જ્યારે જે સાધુ આવા ભાવોથી લોકોમાં મો અજ્ઞાત છે, તે ભાવથી અજ્ઞાત કહેવાય, તેની ઊંછ પણ ભાવથી અજ્ઞાત કહેવાય. હવે મો ડ આમ તો અજ્ઞાત ઊંછ જ સારી. જ્ઞાતોંછમાં દોષનો સંભવ છે. છતાં એમાં કાળજીપૂર્વક : ગોચરી લઈ શકે નહિ તો તો જ્ઞાત બનેલો સાધુ ગોચરી જઈ ન શકે એમ માનવું પડે...) સ્તુ
ત
તેમાં પણ સચિત્ત છતું મિશ્રાદિ કોઈક રીતે ગ્રહણ કરાયેલું હોય તો પણ ન વાપરે. (જે વસ્તુ સચિત્ત હતી, અને શસ્ત્રાદિથી મિશ્રાદિ રૂપ બની, તે ભૂલથી અચિત્ત સમજીને 7 સાધુ વહોરી લે એવો સંભવ છે. સર્વથા સચિત્તને તો સાધુ ઓળખી જ લે એટલે એમાં ભૂલથી વહોરાઈ જવાનો સંભવ ઓછો છે. એટલે જ અપ્રાસુ નો અર્થ માત્ર સચિત્ત એમ ન કરતાં સચિત્ત સન્મિાવિ કરેલો છે. સચિત્ત સત્ મિશ્રાવિ એમ ત્રણશબ્દો છે. અથવા તો આમ અર્થ કરાય કે સચિત્ત = સન્મિત્રાદ્વિ સન્મિશ્ર મિશ્ર, આ િશબ્દથી સચિત્ત...)
તથા ક્રીત, ઔદ્દેશિક, અભ્યાહત અચિત્ત હોય તો પણ ન વાપરે.
स्मे
આટલા દોષોનું કથન વિશોધિકોટિ અને વિશોધિકોટિના સઘળાદોષોનું ઉપલક્ષણ છે. (૪૨ દોષોમાંથી કોઈપણ દોષવાળી ગોચરી અચિત્ત હોય તો પણ સાધુ ન વાપરે.)
शा
स
ન
य
शा
संनिहिं च न कुव्विज्जा, अणुमायंपि संजए। मुहाअीवी असंबद्धे, हविज्ज स जगनिस्सिए ॥२४॥
ना
ગા.૨૪ સંયત અણુમાત્ર પણ સંનિધિ ન કરે. મુધાજીવી, અસંબદ્ધ જગનિશ્રિત થાય. ‘નિર્દિ‘ત્તિ સૂત્ર, ‘સંનિધિ વ' પ્રાઽનિરૂપિતસ્વરૂપાં ન વ્યુાંત્ ‘અનુમાત્રમપિ' स्तोकमपि ‘संयत:’ साधुः, तथा मुधाजीवीति पूर्ववत्, असंबद्धः पद्मिनीपत्रोदकवद्गृहस्थैः, एवंभूतः सन् भवेत् 'जगन्निश्रितः' चराचरसंरक्षणप्रतिबद्ध इति सूत्रार्थः ॥२४॥
ટીકાર્થ : પૂર્વે નિરૂપણ કરાયેલા સ્વરૂપવાળી સંનિધિ સાધુ અણુ જેટલી પણ
૩૧
=
થોડી
리
X
XX