________________
ส
न
મા
S
S હોય ત્યારે પણ... એમ બે રીતે નિત્ય પ્રતિલેખન કરવું. આમ અનાગતકાળમાં અને
स्त
સ્તુ પરિભોગકાળમાં સામર્થ્ય પ્રમાણે પ્રતિલેખન સંપૂર્ણ કરવું.)
न
शा
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૪
અધ્ય. ૮ સૂત્ર-૧૭-૧૮ 'शय्यां' वसतिं द्विकालं त्रिकालं च उच्चारभुवं च - अनापातवदादि स्थण्डिलं तथा 'संस्तारकं ' तृणमयादिरूपमथवा ‘आसनम्' अपवादगृहीतं पीठकादि प्रत्युपेक्षेतेति सूत्रार्थ: ॥१७॥
Fa
ટીકાર્થ : જો સામર્થ્ય હોય તો જે વસ્ત્રાદિનો જે અનાગતકાલ કહ્યો છે, તેમાં અને પરિભોગમાં સિદ્ધાન્તની વિધિથી ઓછું નહિ અને વધુ નહિ એ રીતે પાત્ર, કાંબળી, શય્યા, ઉચ્ચારભૂમિ, સંથારો કે આસન એ બધાનું પ્રતિલેખન કરવું.
(સવારે અને સાંજે અમુક ચોક્કસ સમયે પ્રતિલેખન કરવાનું કહ્યું છે, એ વખતે વસ્ત્રનો પરિભોગ ન કરવાનો હોય તો પણ પ્રતિલેખન કરવાનું છે, એટલે એ અનાગતકાળ કહેવાય. એમાં તથા આખા દિવસમાં જ્યારે પણ વસ્ત્રનો ઉપયોગ કરવાનો
मो
અહીં પાત્ર શબ્દનાં ગ્રહણથી તુંબડુ, લાકડામય વગેરે પાત્ર લેવા. વન શબ્દનાં ગ્રહણથી ઉનના દોરાઓના બનેલા વસ્ત્રો લેવા.
શય્યાનું પ્રતિલેખન (શેષકાળમાં) બે વાર અને (ચોમાસામાં) ત્રણવાર. સ્થંડિલભૂમિ અનાપાતવાળી વગેરે જોવી.
સંથારો
અપવાદમાર્ગે ગ્રહણ કરેલા પીઠકાદિ.
આ બધાનું પ્રતિલેખન કરવું.
=
તૃણમયાદિરૂપ. આસન =
ગા.૧૮ સંયત પ્રાસુક(સ્થંડિલ)ને પ્રતિલેખીને ઉચ્ચાર, પ્રશ્રવણ, શ્લેષ્મ, ૫ જલ્લને પરઠવે.
तथा
उच्चारं पासवणं, खेलं सिंघाणजल्लिअं । फासुअं पडिलेहित्ता, परिट्ठाविज्ज शा
સંનદ્ ॥૮॥
સંધાણ,
ત
'उच्चारं 'ति सूत्रं, उच्चारं प्रस्रवणं श्लेष्म सिंघाणं जल्लमिति प्रतीतानि, एतानि प्रासुकं प्रत्युपेक्ष्य स्थण्डिलमिति वाक्यशेष:, 'परिस्थापयेद्' व्युत्सृजेत् संयत इति सूत्रार्थः ॥ १८ ॥ ટીકાર્થ : ઉચ્ચારાદિ પ્રતીત છે. (શ્લેષ્મ એટલે નાકમાંથી નીકળતાં સેડા, સિંઘાણ એટલે કફ, ગળફો, પ્રશ્રવણ એટલે માત્રુ, જલ્લ = મેલ) આ બધું પરઠવવું.
પ્રાસુક એવી સ્થંડિલભૂમિ જોઈને ત્યાં
૨૬
EF F
ᄁ
ना
य
