________________
NEEशयतिसू लाग-२
मध्य. 3 सूत्र-१ थी १० કથા કહેવાની વિધિ બતાવે છે કે
મોટા અર્થવાળી એવી પણ કથા શ્રોતાઓને ઘણો ફલેશ થાય એ રીતે ન કહેવી. આશય એ છે કે બહુ લંબાણથી કહેવા દ્વારા શ્રોતાઓને કંટાળો થાય એવું ન કરવું.
प्रश्न : म ? वधु माथी उवामi qiuो शुं ? ઉત્તર : વધુ લંબાણથી કથન કરીએ તો એ કથા ભાવાર્થને હણી નાંખે. કથા કરવાની જ જે થોડી ઘણી વિધિ બાકી છે, તે દર્શાવે છે. ક્ષેત્ર ભૌતાદિથી ભાવિત છે કે નહિ ? કાળ ક્ષીયમાણકાળ છે કે નહિ ? પુરુષ પરિણામિક છે કે અપરિણામિક ?
પ્રસ્તુતવસ્તુમાં પોતાનું સામર્થ્ય છે કે નહિ ? (આ પદાર્થ પ્રરૂપવાની મારી શક્તિ छ ॐ ना ?... वगैरे.)
આ બધું જ જાણીને શ્રમણે પાપાનુબંધરહિત કથા કહેવી પણ બીજીકથા ન કહેવી. કથા કહેવાઈ ગઈ. તેના કથનથી નામિષ્પનિક્ષેપ પૂર્ણ થયો.
साम्प्रतं सूत्रालापकनिष्पन्नस्यावसर इत्यादिचर्चः पूर्ववत्तावद्यावत्सूत्रानु+ गमेऽस्खलितादिगुणोपेतं सूत्रमुच्चारणीयम्, तच्चेदम्
संजमे सुट्ठिअप्पाणं, विप्पमुक्काण ताइणं । तेसिमेयमणाइण्णं, न निग्गंथाण महेसिणं ॥१॥ उद्देसियं कीयगडं, नियागमभिहडाणि य । जा राइभत्ते सिणाणे य, गंधमल्ले य वीयणे ॥२॥ संनिही गिहिमत्ते य, म रायपिंडे किमिच्छए । संवाहणा दंतपहोयणा य संपुच्छणा देहपलोयणा ना य ॥३॥ अट्ठावए य नालीए, छत्तस्स य धारणट्ठाए । तेगिच्छं पाहणा व पाए, समारंभं च जोइणो ॥४॥ सिज्जायरपिंडं च, आसंदीपलियंकए । गिहतरनिसिज्जा य, गायस्सुव्वट्टणाणि य ॥५॥ गिहिणो वेआवडियं, जा य आजीववत्तिया । तत्तानिव्वुडभोइत्तं, आउरस्सरणाणि य ॥६॥ मूलए सिंगबेरे य, उच्छुखंडे अनिव्वुडे । कंदे मूले य सच्चित्ते, फले बीए । य आमए ॥७॥ सोवच्चले सिंधवे लोणे, रोमालोणे य आमए। सामुद्दे है
जा
rH
*
RANAS: *
*
