________________
[ ૧૮૦ ]
શ્રી પાર્શ્વનાથ ચરિત્ર : પ્રસ્તાવ 8 જો :
તીક્ષ્ણ અંકુરાની જેવી ઊગેલી મજબૂત દાઢાના સમૂહવડે દુખે કરીને જોઇ શકાય તેવા, ભાલાની જેવા નખના સમૂહવડે ભયંકર, લાંબા કૅસરાવડે વિકરાળ, અત્યંત ભયંકર ગુંજારવના નાદવડે આકાશતળના વિસ્તારને ભરી દેતા અને લટકતી લાંખી જિલ્લાવાળા મોટા સિંહા સજ્જ કર્યાં. તેઓ વિવિધ પ્રકારની કદના કરવાથી ઘણા પરિશ્રમવાળા થયા છતાં પણ જિનેશ્ર્વર ચલાયમાન નહીં થવાથી ભયંકર દીવાની જેમ પેાતાની મેળે જ શાંત થયા. ત્યાર પછી ઝરતા મદરૂપી જળના સમૂહને વરસાવવાથી નીર પ્ર(છિદ્ર રહિત) આકાશતળને રુંધનારા, દુ:ખે કરીને દમી શકાય તેવા, મેઘના સમૂહ જેવા મેાટા, ગર્જના કરતા અને ચલાયમાન કર્ણે લતાવડે કપાળમાં રહેલા ભમરાને તાડન કરતા હાથીએવડ ક્ષેાભ પમાડ્યા છતાં પણ મેરુપર્વતની જેવા પ્રભુ ક્ષેાભ પામ્યા નહીં. પછી તાલ વૃક્ષ જેવી ઊંચી, ભયંકર અને કાળી જિહ્વાડે ભયંકર શીરવાળા, ભયંકર ભૃકુટિરૂપી કુટિલ કાતરવર્ડ મડદાના માંસને કાપનારા, મૂકેલા કિલકિલ શબ્દવડે પૃથ્વીતળમાં રહેલા જીવાને ક્ષેાભ પમાડનારા, તાલ વૃક્ષ જેવી લાંખી જંઘાના ભારવડે પૃથ્વીપીઠને ભાંગી નાંખતા અને અત્યંત ભયંકર રાક્ષસના સમૂહેાવડે ક્ષેાભ પમાડ્યા છતાં પણ પ્રભુ વાયુવડે ક્ષીરસાગરની જેમ જરા પણ Àાભ પામ્યા નહીં. ત્યાર પછી શીઘ્ર અને વિન્નરહિત ભયંકર ધુત્કારના શબ્દવડે આકાશને અધિર( બહેરું) કરતા તથા વિચિત્ર પ્રકારની સ્કુરાયમાન દાઢાવડે ભયકર વાઘેાવડે, રી’છડીના મૂકેલા ફેકાર શબ્દના વિસ્તારરૂપી તિરસ્કારના સમૂહવડે, નિપુણ અને રાતી કાંતિના સમૂહવાળા અને ચાતરફ ભમતા દીપડાએવર્ડ, તીક્ષ્ણ, ખડ્ગ, કુંત, વાવલ, ભાલા અને માણેાના સમૂહના વરસાવવાવ, દિશા દિશામાં પડતા ઘણા ભિ'ડિમાલ( છરા ), હલ, મુસળ અને ચક્રવર્ડ, ભયંકર, કઠણ અને શઠ મનવાળા કમઠે કરેલા એકએક (ઉપસર્ગ) પણ સામાન્ય માણસના જીવિતને હરવામાં સમ, દેહની અતિ પીડા કરવામાં નિપુણુ, તથા ‘હું પહેલા ' એમ ગવવાળા ઘણા પ્રકારના ઉપદ્રવના વિસ્તારવર્ડ તલના ફોતરાના ત્રીજા ભાગ જેટલા પણ ક્ષેાભને મનમાં નહીં પામતા ભગવાનને જોઇ મનમાં ક્ષેાભ પામેલા કમઠે આ સાધુને મારે કેમ ક્ષેાભ પમાડવા ? ' એમ વિચારવા લાગ્યા. પછી ‘ઠીક, મેં જાણ્યું, મેાટા જળના સમૂહની પ્રેરણાવડે આને સમુદ્રમાં ' નાંખું.' આમ વિચારીને તે કમઠે આકાશતળમાં ( મેઘના સમૂહ ) વિસ્તાર્યો. ખદ્યોતના બાળકોએ ઉત્પન્ન કરેલા ઉદ્યોતવાળા રંધ્ર( છિદ્ર )રહિત અંધકારના જાણે સમૂહ હાય તેવા, રત્નની કાંતિથી ભ્યાસ જાણે કાલેાધિ સમુદ્રનાં પાણીની વેળા હેાય તેવા, ઊછળતા વાયુએ ખાદેલાં રત્નાનાં કિરણેાવડે વ્યાપ્ત જાણે અંજનિંગરિ હેાય તેવા, તારાની શ્રેણિનાં કિરણાના સમૂહથી ન્યાસ થયેલી કૃષ્ણપક્ષની જાણે રાત્રિ હાય તેવા સર્વદિશાઓના મુખમાં પ્રસરેલા દેદીપ્યમાન વીજળીના સમૂહવર્ડ જાણે વ્યાસ હાય તેવા, ભેશની શ્રેણિ અને કાજળના સમૂહ જેવા શ્યામ મેઘના સમૂહને વિસ્તાર્યો. સર્વદિશામાં અતિ મનેાહર ઇંદ્રધનુષ્યના સમૂહવડે વિખરાયેલા અતિ તીક્ષ્ણ બાણુના સમૂહની જેવા, અત્યંત ઘાર (ગાઢ) ધારાની