________________
અષ્ટમ પ્રસ્તાવ-ક્ષત્રિયકુંડગ્રામમાં પ્રભુનું આવાગમન અને નંદીવર્ધનને વધામણ. ૩૮૩
ત્યાગ કરી મેર પિતાના નૃત્ય કરતા પીંછાઓ વડે ઢાંકે છે (છાયા કરે છે). હાથી પિતાના દાંત વડે સિંહના મુખભાગને ખજવાળે છે. સિંહણ અત્યંત ક્ષુધાથી પરાભવ પામેલા હરણના બચ્ચાને ધવરાવે છે. બિલાડે પણ પિતાના મસ્તક પર અત્યંત પ્રેમથી મૂષકને સ્થાપન કરે છે. વનને પાડે પણ પિતાની જીભ વડે અશ્વને અત્યંત ચાટે છે. જ્યાં વિવેક વિનાના તિર્યંચે પણ આવા પ્રકારના છે ત્યાં દેવ અને મનુષ્યોના સમૂહ પરસ્પર મત્સરને ત્યાગ કરે તેમાં શું આશ્ચર્ય ? પછી ત્રીજા પ્રાકારને મથે દેશના વિવિધ પ્રકારના અને વિજય પતાકા સહિત (વાળા) વાહને રહે છે. આ અવસરે સર્વ પદાર્થોને જાણનારા ભુવનના એક સૂયરૂપ ભગવાને વચનરૂપી કિરણ વડે મિથ્યાત્વરૂપી અંધકારને દૂર કરવાનો આંરંભ કર્યો.
અહીં પ્રથમથી જ જિનેશ્વરના વિહારનું નિવેદન કરવાના વ્યાપારવાળા પુરૂષોએ નંદિવર્ધન રાજાને સ્વામીના આગમનની વધામણી આપી. તે વખતે હર્ષના સમૂહથી ઉછળતા રોમાંચવાળા તેણે તેઓને ચિંતવ્યાથી પણ અધિક ઈનામ અપાવ્યું. પછી તેણે પાસે રહેલા નોકરવર્ગને કહ્યું કે-“અરે શીઘપણે જયહસ્તી (પટ્ટહસ્તી) તૈયાર કરે, અશ્વના સમૂહે તૈયાર કરે, નગરની શોભા પ્રવર્તા, સર્વ વિજયના ચિન્હો (પતાકાઓ) ઊભા કરે, આઘોષણાપૂર્વક નગરના લોકોને ખબર આપો કે-શીધ્રપણે સ્નાન અને વિલેપન કરીને પિતપોતાના વૈભવને લાયક વાહન અને પાલખી વિગેરે ઉપર આરૂઢ થઈને રાજાની પાસે આવો કે જેથી સર્વે સાથે જઈને શ્રી મહાવીરસ્વામીને વંદન કરીએ.” આ પ્રમાણે રાજાએ કહ્યું ત્યારે “જેમ દેવ આજ્ઞા આપે તેમ” એ પ્રમાણે આજ્ઞા અંગીકાર કરીને તે સેવકોએ રાજાના હુકમ પ્રમાણે કર્યું. જયહસ્તી શણગારીને આણ્યો. તેના પર રાજા આરૂઢ થયે. નગરના લોકોથી પરિવરેલે રાજ ભગવાનની સન્મુખ જવા ચાલ્યો. તેવામાં છત્ર ઉપર રહેલ છત્ર વિગેરે ભગવાનના અતિશય જેઈને રાજાએ સર્વ રાજચિહ્નોને ત્યાગ કર્યો. પછી ભગવાનની પાસે જઈ મોટા વિનયવડે જગદ્ગુરૂની આ પ્રમાણે વિજ્ઞપ્તિ કરવા લાગ્યા
, “હે નાથ ! આટલો કાળ ચંદ્ર રહિત આકાશની જેમ આપના વિના આ નગર અત્યંત શુભા રહિત થયું હતું. હું પણ આપને અનુચર હોવાથી રાજ્યલક્ષમીવડે ત્યાગ કરાયું નથી. અન્યથા હે નાથ ! આપના વિના મારી કઈ
ગ્યતા હોય? હંમેશાં પુનરૂક્તની જેમ આપના સચ્ચરિત્રનું કીર્તન કરવાથી