________________
-સપ્તમ પ્રસ્તાવ–ધનાવહને ત્યાં ચંદનખાળાનુ` રહેવું–મૂલા શેઠાણીના અમ ૩૫૭
લાગી
એવા કાઈ નાકર ન હતા એટલે અતિ વિનીતપણાને લીધે ચંદના પાણી લઈને પગ ખાવા ઊડી. ત્યારે શેઠે નિવાર્યાં છતાં જનક સમાન સમજીને તે પગ ધાવા લાગી. એવામાં કુમારભાવના મદપણાને લીધે કેશકલાપનુ બંધન શિથિલ થતાં તે દીર્ઘ હાઇ જમીન પર પડયો, જેથી ‘એ પકમાં ન પડેઃ એમ ધારી હાથમાં રહેલ લીલા મ્રિવતી શેઠે નિર્વિકાર મનથી તે ઉપાડીને ખાંખી દીધા. તેવામાં નિરંતર છિદ્ર માને તત્પર અને અંદર રહીને જોતી એવી અનર્થના મૂલરૂપ પાપણી મૂલાએ તે જોઇ લીધું. પછી ઇર્ષ્યાથી પ્રસરતા તીવ્ર કાપથી લેાચનાલ થતાં અને સ્ત્રી-સ્વભાવથી અત્યંત તુચ્છ હૃદયને લીધે તે ચિંતવવા કે પૂર્વે જે મેં તર્ક કર્યાં હતા તે અત્યારે શંકા વિના સાક્ષાત્ સાચા ઠર્યાં, નહિ તે પૂર્વે વચન માત્રથી જનકત્ન કહી શેઠ દયિત-પ્રિયની જેમ એના કેશપાશને પણ ખાંધે ? તા હજી લજ્જા તજી શેઠ એને પોતાની પ્રણયની ન મનાવે તેટલામાં કાઈ ઉપાય શોધી કહાડું', ' એમ તે સુષિશુદ્ધ છતાં પેાતાની મતિથી વિપરીત સમજીને મૂલા ચંદનાને મૂળથી ઉચ્છેદવા તૈયાર થઈ. પછી ચરણ-પ્રક્ષાલન થતાં ક્ષણભર વિશ્રાંતિ લઇ, શેઠ અહાર નીકળી જતાં ઇર્ષ્યાથી ભારે મત્સર ધરતી મૂલાએ હજામને લાવી, ચંદનાનું શિર મુંડાવી, મહુ તાડન કરી, પગે લેખંડની સાંકળ જડી, એક દૂરના મકાનમાં તેને પૂરી, તેના નિબિડ કમાડ બંધ કરતાં, પરિજનને તેણે જણાવ્યું કે—‹ આ વ્યતિકર જે શેઠને કહેશે તેના પણ મારે આવે જ ડ કરવા પડશે, માટે શેઠ બહુ જ આગ્રહથી પૂછે તે પણ સાચું ન કહેવું.' એમ વારવાર તેમને ભલામણ કરીને મૂલા પેાતાના ઘરે આવી.
હવે સાંજે ધનાવહ શેઠે આવી પરિજનને પૂછ્યું કે—સંદના કાં છે ?' પણ મૂલાના ભયને લીધે કોઇએ જવાબ ન આપ્યા, એટલે શેઠે જાણ્યુ કે— તે અગાશી પર રમતી હશે. ' એમ રાતે પશુ પૂછ્યા પછી તેણે ધારી લીધું કે ‘ તે સૂઈ ગઇ હશે. ' પરંતુ બીજે દિવસે પણ તે જોવામાં ન આવી. તેમ ત્રીજે દિવસે અત્યંત આકુળ થઈ વારવાર, પરિજનને પૂછતાં, જ્યારે કોઇ ખેલ્યા નહિ. ત્યારે શેઠને માટી શકા થઈ પડી કે—ચંદ્રનાને કાઇએ મારી તેા નહિ હાય.’એમ ગાઢ કપ ઉત્પન્ન થતાં શેઠ મેલ્યા કે · અરે ! ચંદનાની સાચી વાત કહેા, નહિ તે હું તમને પેાતાના હાથે મારીશ; . કારણ કે આવા દંભના આડંબર ખતાવતાં તમારી પશુ તેમાં કુશળતા જણાતી નથી.' એમ શેઠના ખેલતાં એક વૃદ્ધ દાસીએ વિચાર કર્યાં કે