________________
પ્રથમ પ્રસ્તાવ-પ્રથમ ભવ.
હવે ભવભીત પ્રાણીઓને શરણરૂપ એવા ગુરૂમહારાજના ચરણે નમસ્કાર કરીને ભારે હર્ષપૂર્વક નયસાર આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્ય–“લેકે અલ્પ ઉપકાર કરનારની પણ અતિ બહુમાનથી પૂજા કરે છે, તે આવા પ્રકારને અનુપમ ઉપકાર કરનાર એવા તમારે હું અત્યારે શું પ્રત્યુપકાર કરૂં ? તથાપિ હે ભગવન ! તમે હવે આ ભિક્ષાચરવૃત્તિથી નિવૃત્ત થઈ ધન, રત્ન, ભવન અને સંસારને સ્વીકાર કરે. અથવા તો એટલું માત્ર આપવાથી પણ શું ? આ મારે જીવ પણ તમારે આધીન છે.”
એ પ્રમાણે સાંભળતાં પિતાના શરીરને વિષે પણ મમતારહિત એવા ગુરૂ મહારાજે નયસારને પ્રતિબોધ પમાડતાં કહ્યું કે –“ મહાસત્ત્વ ! તમે સારું કર્યું કે જેથી એવું વચન બોલ્યા. કારણ કે સમ્યકત્વદાયક ગુરૂ પ્રત્યે સર્વ ગુણે સાથે હજારે કે કેટિગમે ઉપકાર કરતાં ઘણા ભસુધીમાં પણ તેમને પ્રત્યુપકાર ન થઈ શકે. પરંતુ હે ભદ્ર! આ ધર્મ-કર્મમાં નિરંતર ઉદ્યમ કરતાં પરમાર્થથી તો તમે અમને બધું આપી ચુક્યા છે. ” એ રીતે જિનધર્મને સર્વ પરમાર્થ સમજાવીને ગુરૂ પુનઃ બોલ્યા- હે ભદ્ર! હવે અમને આગળ જવાની અનુજ્ઞા આપ.” એમ સાંભળતાં ગુરૂદશનના અસહ્ય વિરહની વેદનાથી વ્યાકુળ થતે નયસાર લાંબા માર્ગ સુધી ગુરૂની પાછળ જઈ, તેમને માર્ગ બતાવીને તે પાછું વળે, અને ગુરૂવચનને ભાવતે, મહાભયંકર ભવભયને ચિંતવતે તથા સમકિતથી અલંકૃત થયેલ તે પિતાના આવાસમાં આવ્યા.
પછી જે કામ કરવાનું હતું તે કરી, સારા કાષ્ઠના ગાડાં ભરી બધા નોકરવર્ગ સહિત તે નયસાર પિતાના ગામ તરફ પાછા વળે અને અનુક્રમે સ્વસ્થાને આવી પહોંચતાં તેણે કાઇ બધાં રાજાને મેકલી આપ્યાં, ત્યારથી પ્રતિદિન જિનધર્મને અભ્યાસ કરતાં, મુનિજનેની ભક્તિ સાધતાં, છવાછવાદિક નવ પદાર્થો ચિંતવતાં, જીવદયા પાળતાં, સાધમિ બંધુઓનું બહુમાન કરતાં અને અત્યંત આદરપૂર્વક જિનશાસનને મહિમા વધારતાં તે નયસાર કાળ નિર્ગમન કરવા લાગ્યું.
એકદા જીવલેક મરણ-પર્યાયને આધીન હોવાથી અને સર્વ પદાર્થોના ક્ષણભંગુરપણાથી, તથા પ્રકારનું ઉપક્રમણકારણ પામતાં તે નયસાર બરાબર સમ્યગ્દર્શનનું નિરંતર પાલન કરી, પ્રાંતે આરાધના આચરી, પંચ નમસ્કારનું મરણ કરતાં તે પંચત્વ-મૃત્યુ પામ્યા.
ઈતિ પ્રથમ ભવ.
-- > ---