________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
બંધને લીધે હું કાંઈક તમને વિનંતિ કરું છું. સ્વજન-સંબંધીઓમાં વિશેષતા બતાવવા માટે મોટા મને રથ કરતાં લાંબા વખતે અમારા જેવાથી મહોત્સવને પ્રારંભ થઈ શકે, પરંતુ પૂર્વજન્મના પુણ્ય-પ્રકર્ષના પ્રભાવે તમારા જેવાને તે પ્રતિદિવસ લીલાપૂર્વક ઓચ્છવ જ પ્રવર્તે છે.” એમ ગોવાલણના કહેતાં જિનદાસ શેઠ બે કે-“હે ભદ્ર! જે કાંઈ પ્રજન હોય તે પ્રગટ શબ્દોમાં જણાવી દે.” ત્યારે તે બેલી-અમારા ઘરે વિવાહ આરંભે છે, તો તમારે ત્યાં ભેજન કરવું.” શ્રેષ્ઠીએ કહ્યું- તેમાં શું દોષ છે? કરીશું, પરંતુ ઘરના બહુ કામમાં પ્રવૃત્ત હોવાથી અમે એક મુહૂર્ત માત્ર પણ ઘર તજી શકતા નથી માટે તારે કાંઇ મનમાં સંતાપ ન કરે પ્રાર્થના-ભંગથી થતું અપમાન પણ ન ગણવું, નિર્દાક્ષિણ્યની કલ્પના ન કરવી અને પૂર્વગ્નેહને જરાપણ ત્યાગ ન કરે; કારણ કે નિષ્કપટ સ્નેહાનુબંધ બાઢા ઉપચારની અપેક્ષા રાખતા નથી; માટે પિતાના ઘરે જા અને ઈષ્ટ પ્રોજન હાથમાં લે.” એ પ્રમાણે સમજાવી, નવાં વો, તેને ઉચિત વસ્ત્રાલંકારે તથા કુંકુમાદિ વિલેપનો શ્રેષ્ઠીએ તેને આપ્યાં. તે લઈ પરમ હર્ષ પામતી ગોવાલણ પોતાના ઘરે આવી. ત્યાં વિવાહ માંડે. સ્વજન-સંબંધી બધા ભેગા થયા, મેટી શેભા થઈ અને અન્ય લોકોએ પણ તેની પ્રશંસા કરી કે એમણે વિવાહ-મહોત્સવ સારે કર્યો.” એમ પ્રશંસા સાંભળતાં તેઓ વિચારવા લાગ્યા કે-અહો ! પરમ ઉપકારી તે મહાનુભવ શ્રેષ્ઠી છે કે જેણે આપણું વિવાહમાં પ્રવર વસ્ત્રાભૂષણ આપી, આવી શોભા વધારી તો હવે એનો પ્રત્યુપકાર કેમ થાય?” એમ ધારી, શરીરે પુષ્ટ, લાંબા પુચ્છથી શોભતા, સુપ્રમાણ અને કુટિલ સુંદર શૃંગયુક્ત, શરદના ચંદ્રકિરણ સમાન ઉજવળ, સમાન આકૃતિવાળા, અત્યંત સુંદર કેટવાળા, ગોવર્ગમાં પ્રધાન અને ત્રણ વરસના એવા કંબલ અને શબલ નામના બે જુવાન વૃષભ લઈને તેઓ શેઠના ઘરે ગયા અને તે શ્રેષ્ઠીને સમર્પણ કર્યા. પરંતુ ચતુષ્પદ પરિગ્રહનું પ્રત્યાખ્યાન હોવાથી શ્રેષ્ઠીએ તેમનું નિવારણ કર્યું, છતાં પરમાર્થ ન જાણતા તેઓ તે વૃષભ શેઠના ગૃહાંગણે બાંધી પોતાના ઘરે ચાલ્યા ગયા. એટલે જિનદાસ શ્રાવકે વિચાર કર્યો કે –“અહો ! આ તે મહામુશ્કેલી આવી પડી, કારણ કે એ બિચારાને મૂકી દઈએ તે લેકે હળાદિકમાં ચલાવે અથવા તે કઈ હીનાચારી એમને સતાવે પણ ખરો, અને જે અહીં બાંધી મૂકીએ તે નિષ્ણજનને લીધે પાળવામાં બેદરકારી ઉભી થાય.” એમ ક્ષણભર વિચારી, જિનવચન સાંભળવાથી ઉપજેલ કરૂણા વડે જેનું હૃદય પૂર્ણ છે એવા જિનદાસે તે બાળવૃષભને ઘરે બાંધ્યા. પ્રતિદિન તે પ્રાસુક ચારો લઈને તેમને આપતે અને વચ્ચે ગાળેલ પાણી પાત. એમ પ્રતિદિન સાર