________________
૨૫૦
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
જેવા લેાકેાને મધ પમાડવા માટે, પ્રજાપતિએ અવશ્ય વેદાથૅના મહાસાગર તમ જેવાને ઉત્પન્ન કર્યાં છે. ' એમ સાંભળી ગાભદ્રે કહ્યું કે—‘ સારૂં', સારૂ. હું વિદ્યાસિદ્ધ! આમ ખેલતાં અન્ય કેાને આવડે? અથવા તે ચંદ્ર-મંડળને કાણુ શીતલ બનાવી શકે ? મારના પીંછાંને કાણુ ચિતરે ? તમારા જેવા પુરૂષાને તે દેહની સાથે જ વિનય ઉત્પન્ન થયેલ હોય છે. ઉઠી, હવે ચંદ્રલેખાને પ્રણામ કરો. હું ચંદ્રલેખા ! તું પણ મત્સર અને પૂર્વના કાપને તજી, એને સ્વજન સમાન સમજી લે. એની સાથે સ્નેહ-ભાવ લાવ. ' એમ ગાભદ્રે કહેતાં વિદ્યાસિદ્ધ ચંદ્રલેખાના પગે પડયા અને ખેલ્યા કે— હે સુતનુ ! તારૂણ્યમંદ, વિદ્યાખલને લીધે ગવ કે અવિવેકને સુલભ ધ્રુવિનયવડે જે કાંઇ મે તારા અપરાધ કર્યાં, તે ક્ષમા કરજે. ' ચંદ્રલેખાએ કહ્યું કે—‘હે વિદ્યાસિદ્ધ ! હવે ખમાવવાથી સર્યું. હું પોતે જ સર્વથા મંદભાગી કે અલ્પમાત્ર અપરાધ છતાં આવા પ્રકારના અનર્થ કરવા ઉભી થઈ.
એવામાં થાડી દાસીએના પરિવાર સાથે હૃદયમાં ભારે વિસ્મય પામતી ચંદ્રકાંતા પણ તરત ત્યાં દાખલ થઇ. એટલે ગભદ્રે વિદ્યાસિદ્ધને કહ્યું કે— જેના નિમિત્તે આ વૈર બધાતુ, તે આ રમણી છે; માટે રાષ તજી, એની સાથે વિશેષથી ખામણા કર. લેશ પણુ રાષાવેશ અગ્નિની જેમ દુઃખના કારણરૂપ થાય છે. ' એમ તેના કહેતાં, પેાતાની ભગિની અને વિદ્યાસિદ્ધના પ્રણયભાવ થવાથી હૃદયમાં સંતુષ્ટ થયેલ એવી ચંદ્રકાંતા સાથે વિદ્યાસિધ્ધે ભારે આદરપૂર્વક ખામણા કર્યાં. એમ પરસ્પર કાપાનુબંધ નષ્ટ થતાં, જાણે એક માતાપિતાના સંતાન હોય તેમ દૃઢ સ્નેહ ભાવ પ્રગટતાં તેઓ વાતા કરે છે તેવામાં રસાયાણીએ આવીને ચંદ્રકાંતાને વિનંતિ કરી કે— હે દેવી! મહેરખાની કરી ઘરે ચાલે. રસોઈ તૈયાર છે. જગચ્ચક્ષુ લગવાન્ ભાસ્કર મધ્યભાગે આવેલ છે. ' એમ સાંભળતાં ચંદ્રકાંતાએ કહ્યું કે— હૈ ચદ્રલેખા ! ભજનને માટે આ અતિથિઓને નિમંત્રણ કર. વખત વીતી જાય છે.' એટલે ચંદ્રલેખાએ વિદ્યાસિદ્ધ અને ગાભદ્રને ઉઠાડતાં તે ભાજન–મંડપમાં ગયા. ત્યાં વિવિધ શાકાદિવડે અધિક સ્વાદિષ્ટ એવું ભાજન કર્યાં પછી કપૂર અને સાપારીના ચૂર્ણ સહિત તેમને પાનનાં બીડાં આપવામાં આવ્યાં. એવામાં વિદ્યાસિધ્ધ અંજલિ જોડી ગાભદ્રને કહ્યું કે— હે ભદ્રે ! પૂર્વે સ્વીકારેલ વર માગી લે. કારણ કે હવે મારે અહીંથી નિવૃત્ત થવાનું છે. ગાલકે જણાવ્યું—‘ હે મહાભાગ ! જો સાચી રીતે તમે સ ંતુષ્ટ થયા હતા
ܕ