________________
૨૪૨
શ્રી મહાવીર ચરિત્ર. વિનંતિ કરવાને ઇચ્છે છે.” ગોભદ્ર –“હે ભદ્ર! એમ સંભ શા માટે પામે છે? જે કહેવાનું હોય તે શંકા વિના કહે.” ચંદ્રલેખા બેલી–
જે એમ છે, તે કઈવાર પરિભ્રમણ કરવા નીકળતાં અમારા ઘરે આવવાની મહેરબાની કરવી. ગેમકે કહ્યું – એમાં શું અનુચિત છે? તમારા ઘરે આવતાં મને કાંઈ લઘુતા થવાની નથી. પ્રસ્તાવે યથેચિત કરીશ. તમારે કોઈ અન્યથા સમજવું નહિ.” એટલે ચંદ્રલેખા બોલી કે હે મહાભાગ ! તમે મારા પર ભારે અનુગ્રહ કર્યો. એ અનુરાગ હવે અન્યથા ન કરે. એ પ્રમાણે તત્કાલ થયેલ પ્રેમાનુબંધવડે સુંદર તથા સદુભાવયુક્ત એવી વિવિધ સંકથાઓ વડે શેષ વ્યાપાર ભૂલી જતાં, ચંદ્ર-ચાંદનીના ગે પરસ્પર રૂપ જોતાં તેમની રાત્રિ તરત જ વીતી ગઈ. એટલે પૂર્વ દિશામાં જવા કુસુમ, ગુંજાર્ધ, કુસુંભ-રસ, કિંશુક, શુકમુખ અને પદ્મરાગ સમાન વર્ણયુક્ત અથવા કુંકુમના અધિક રાગરંગવડે જાણે સિંચાયેલ હોય એ સૂર્ય–સારથિ-અરૂણ ઉદય પામ્યું. ત્યાં ગગનાંગણમાં તારાઓ અદશ્ય થવા લાગ્યા, પ્રભાતને શીતલ પવન પ્રસરવા લાગે અને પશ્ચિમ દિશા–રમણીએ જાણે પાણી કહાડવા, કિરણ-રજજુથી બાંધેલ ચંદ્રરૂપપૂર્ણ કળશ પશ્ચિમ સમુદ્રમાં નાખે.
એવામાં વિદ્યાસિદ્ધ કહ્યું કે_અરે ભદ્ર! હવે પ્રભાત સમય થયે, માટે તૈયાર થાઓ કે જેથી આગળ ચાલીએ.” ગંભદ્ર બોલ્ય-“હું તે આ તૈયાર જ છું.” તેવામાં ચંદ્રલેખા પણ તેને પૂછીને ચંદ્રકાંતા પાસે ગઈ એટલે વિદ્યાસિદ્ધ પણ વિમાન સહિત તેમને વિસર્જન કરી આગળ પ્રયાણ કર્યું.
ત્યાં ગભદ્ર પણ વારંવાર રાત્રિને વૃત્તાંત ચિંતવતાં તેની પાછળ જવા લાગે. પછી વિદ્યાસિદ્ધ તેને પૂછ્યું કે–“હે ભદ્ર ! રાત્રે મેં તારી સમીપે એક તરૂણી મેલી, તેણે તારી કંઈ પણ ઉચિત સેવા બજાવી ? ” ગોભદ્ર કહ્યું—“હે આર્ય ! તેણે તે બહુ જ સેવા સાચવી. લાંબે વખત જીવવાને ઈચ્છનાર કેઈ પણ શું તારી આજ્ઞાનું ઉલ્લંઘન કરી શકે? વાણારસી–તીર્થના દર્શનાર્થે કેવળ. મારે અબ્રહ્મને નિયમ હતો.” એમ સાંભળતાં વિદ્યાસિદ્ધ જણું
વ્યું કે “હે ભદ્ર! મારે પણ ત્યાં પગે જવાનો નિયમ છે, પરંતુ અબ્રહ્મને તજવાને નિયમ નથી. એમ હોવાથી તારે માટે મેં આ વિશેષ રીતે ઉપચાર કર્યો, પરંતુ જે તારે અભિપ્રાય મારા જાણવામાં આવ્યું હતું, તે હું પણ બ્રહ્મચર્યમાં રહેત; કારણ કે એમ કરવાથી તીર્થદર્શન સફળ થાય છે.” ભદ્ર. કહ્યું- હે આર્ય ! એ વાત સત્ય છે. તમારા કરતાં અન્ય કેણુ આવા વિવે