________________
ચતુથ પ્રસ્તાવ-નરસિંહ રાજાની કથા.
૧૫૮
-અને પ્રતિબંધ હજી તીવ્રાનુબંધી છે અને વિશેષ ધર્મવાર્તા તે શ્રવણમાત્ર છે; માટે એને અત્યારે તે ભદ્રકભાવજ ઉચિત છે.” એમ ધારી ગુરૂએ જણાવ્યું– “હે નરનાથ! જો એમ હોય તે સુસાધુની ઉપાસના કરે, જિનધર્મની પ્રશંસા અને જિનધર્મના આરાધક ભવ્યજનેની અનુમોદના કરે, એમ કરતાં પણ નિકાચિત કર્મને નાશ થશે. ” એટલે એ ગુરૂવચન સ્વીકારીને રાજા પિતાના સ્થાને ગયે. ત્યાં પાંચ પ્રકારના અતુલ ભેગ ભેગવતાં નરવિક્રમ નરપતિની કીર્તિ સર્વત્ર વિસ્તાર પામી.
એવામાં ભવ્ય પ્રાણીઓને ધર્મ–માર્ગે સ્થાપન કરતા આચાર્ય મહારાજે પણ પિતાના શિષ્ય-પરિવાર સહિત ત્યાંથી વિહાર કર્યો, અને માર્ગમાં સૂર્યની જેમ ભવ્યકમળને પિતાના વચન-કિરણેથી પ્રતિબંધ-વિકાસ પમાડતા સૂરિ વિહાર કરતાં અનુક્રમે જયંતી નગરીમાં પહોંચ્યા. ત્યાં રાજા પાસે અવગ્રહની રજા લઈ, નગરીની બહાર ચંપકેદાનમાં ધર્મ-કર્મમાં તત્પર એવા યતિજને સહિત તે રહ્યા. એટલે નગરીમાં પ્રસિદ્ધિ થઈ કે સિદ્ધાંતના સંપૂર્ણ જાણનાર આચાર્ય અહીં પધાર્યા છે. જેથી નગરના લોકો તેમને વંદન કરવા નીકળ્યા અને નરસિંહ રાજા પણ ગજ, અશ્વ, રથ, ચોધા તેમજ અંતઃપુર સહિત, આચાર્ય પાસે આવ્યા. ત્યાં મુનિઓ સહિત આચાર્યને ભારે વિનયથી પંચાંગ નમસ્કાર કરી તે પૃથ્વી પીઠ પર બેઠે એટલે ગુરૂ મહારાજે મોહને ધ્વસ કરનારી અને સંસારની અસારતા બતાવનારી ધર્મદેશના પ્રારંભ કર્યો- “મહાસાગરમાં મગ્ન થયેલ વટબીજની માફક દુર્લભ મનુષ્યત્વ પામીને કયો વિચક્ષણ પુરૂષ પ્રમાદ કરે ? આયુકર્મની એક ક્ષણ પણ જતી નથી, કારણ કે તે અવિનશ્વર છે; તેથી કરીને આ લેક મૂછિત થયેલ છે, તે ઉગ રહિત કેમ થાય? અગ્નિજવાળાથી બળી રહેલા મકાનમાં શું કઈ ધીમાનું નિદ્રા કરવામાં પ્રમાદી બને ખરો ? સુખે જઈ શકાય એવા વિદેશમાં જતાં પણ લોકે ભાતું લઈને નીકળે છે, તે વિકટ અને અનંત સંસારની મુસાફરીમાં પુણ્યપાથેય લીધા વિના કેમ ચાલે ? જે લોકો તે ભાત લેતા નથી, તે પિતાની બુદ્ધિથી પ્રતિઘાત પામતાં પગલે પગલે સીદાય છે, પણ કાંઈ સુખ પામી શકતા નથી; પરંતુ સુધર્મરૂપ શંબલવાળા ભવ્ય સિદ્ધિને પામે છે. તેવા બળથી કે ધર્મથી પણ શું કે જે સદ્ધર્મના ઉપચાર–ઉપકારમાં કામ ન આવે ? માટે પ્રમાદને પરિહાર કરી ધર્મમાં સદા તત્પર રહેવું, જીવહિંસાથી નિવૃત્ત અને શુભમાં પ્રવૃત્ત રહેવું. સુતાદિના મેહમાં ફસેલા પ્રાણીઓ પાપ કરે છે અને તે પાપથી સંતપ્ત થઈને અહે! સંસારમાં નિમગ્ન થાય છે. ગજેન્દ્રોની જેમ તેઓ અનેકવાર જવાનિમાં બંધાય છે, તેમજ તે અજ્ઞજને શું શું તીક્ષણ દુઃખ પામતા નથી ? એમ સમજીને સર્વથા યતિધર્મને આદર કરે, કારણકે એ