________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
રહી, તે આમંડલ-ઇંદ્રની જેમ પાંચ પ્રકારના વિષયે ભેગવવા લાગ્યા, પરંતુ વિજયવતીનું તે નામ પણ લેતું ન હતું, જેથી ઈર્ષ્યા અને વિષાદથી તે પણ ભારે દ્વેષને ધારણ કરવા લાગી.
એ પ્રમાણે વખત જતાં એકદા પિતાના માહામ્યથી દુભિક્ષાદિ દુઓને ટાળનાર એવા શ્રેયાંસનાથ ભગવાન ત્યાં પધાર્યા, એટલે દેવતાઓએ વિશાળ ત્રણ ગટુક્ત, વિચિત્ર મણિમય સિંહાસનથી અભિરામ અને ભવભયથી ત્રાસ પામતા પ્રાણીઓને એક શરણરૂપ એવું સમવસરણ રચ્યું. ત્યાં સાદર એકત્ર થતા સુરેંદ્રોથી સ્તુતિ કરાતા એવા જિનેશ્વર સિંહાસન પર બિરાજમાન થયા. એવામાં કેવળ જિનાગમ નિવેદન કરવા નિમિત્તે નિયુક્ત કરેલા પુરૂષોએ વાસુદેવને વધામણી આપતા જિનાગમને વ્યતિકર કહી સંભળાવ્યું, જે સાંભળતાં ભારે હર્ષથી પ્રગટ થતા રોમાંચવડે તેણે તે પુરૂષને સાતબાર કેટિ સુવર્ણ પ્રીતિદાનમાં અપાવ્યું. પછી સમગ્ર બળ-વાહન સહિત અચલને સાથે લઈને વાસુદેવ પ્રભુને વંદન કરવા ચાલ્યું. આગળ જતાં છત્રાદિપ્રમુખ જિનાતિશય જોઈને બધા રાજચિન્હો તજી, દૂરથી જ પગે ચાલી ત્રણ પ્રદક્ષિણ પૂર્વક જગદિશને વંદન કરીને તે આ પ્રમાણે સ્તુતિ કરવા લાગ્યું –
સંસારસાગરમાં પડતા ભવેને યાનપાત્ર-નાવરૂપ એવા હે જગદીશ! તમે જય પામે. પરમ કલ્યાણરૂપ મેક્ષના કારણે રણ–વર્જિત અને મદ, માનને જીતનાર હે નાથ ! તમે જયવંતા વર્તો. મેહના માહાત્મ્યને નિર્મૂળ કરનાર, દુષ્ટ કંદર્પના દર્યને દળી નાખનાર, માયારૂપ વિષ-વહ્નિ-વેલીને છેદવામાં પરશુલ્ય અને જગતમાં એક શ્રેષ્ઠ એવા હે પ્રભુ! તમારો જય થાઓ. સં. યમલક્ષ્મીને વલ્લભ, કે પરૂપ મહા-અનલને શાંત કરવામાં સજલ જલધર સમાન, નિર્મળ કેવળજ્ઞાનથી સમસ્ત જીવાદિ પદાર્થોને જાણનાર એવા હે દેવાધિદેવ ! તમે જય પામો. વિષ્ણુપિતાના કુળરૂપ આકાશમાં પૂર્ણચંદ્ર સમાન, જેમના ચરણ-કમળને સુરેદ્રોએ નમસ્કાર કરેલ છે, અપ્રતિમ પ્રશમ-પુરના પ્રાકાર-કિલ્લા સમાન અને ગુણસમૂહના એક આધાર એવા હે જિસેંદ્ર ! તમે જયવંતા વ. કરૂણું અમૃતની નીકતુલ્ય, કર્મરૂપ વૃક્ષના મૂળને છેદી નાખનાર, દુઃખરૂપ પર્વતને તેડવામાં દલિ -ઇંદ્રના વજાસમાન જેમનું નામ-સ્મરણ છે એવા હે દેવ ! તમે જય પામે. અમંદ આમેદ-હર્ષ તથા કાંતિરૂપ મકરંદયુક્ત એવા તમારા પાદપંકજમાં મધુકરની જેમ જે સદા તૃષ્ણારહિત થયા વિના લીન રહે છે, હે નાથ ! તે જ ભવ્યાત્મા ધન્ય છે. હે જિનેશ્વર ! સમસ્ત દેષને ટાળવામાં સમર્થ અમૃતની જેમ આપના વચનનું પાન કરીને કુતીથીઓના મુખથી નીકળેલ કલુષિત સલિલ-જળતુલ્ય વચનની કેણુ વાંકા કરે? જો કે સંસાર તે કેવળ અસાર જ છે, છતાં હે દેવ! તમે વિચારે છે,